Η χρήση των βλαστοκυττάρων των νεογιλών δοντιών στη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον
Χρήση των βλαστικών κυττάρων του ανθρώπινου οδοντικού πολφού σε πειραματική θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον
Τα τελευταία χρόνια, τα κύτταρα του πολφού των νεογιλών δοντιών έχουν αναδειχθεί ως μια πολλά υποσχόμενη θεραπευτική προσέγγιση για τη νόσο του Πάρκινσον, λόγω της παρουσίας νευρικών δεικτών και της έλλειψης νευροπροστατευτικών θεραπειών για την πάθηση. Ωστόσο, εξακολουθούν να υπάρχουν αβεβαιότητες σχετικά με την αποτελεσματικότητα αυτών των κυττάρων όταν χρησιμοποιούνται σε αδιαφοροποίητη κατάσταση, έναντι διαφοροποίησης προς νευρώνες. Η μελέτη στοχεύει να οριοθετήσει το διακριτό θεραπευτικό αποτέλεσμα των μη επαγόμενων και των επαγόμενων προς νευρικά κύτταρα DPSCs σε πειραματικό μοντέλο της νόσου του Πάρκινσον.
Μέθοδοι
Τα DPSCs απομονώθηκαν από ανθρώπινα νεογιλά δόντια, χαρακτηρίστηκαν ως μεσεγχυματικά κύτταρα και υποβλήθηκαν σε ενεργοποίηση της έκφρασης των ενδογενών νευρικών δεικτών. Οι νευρικοί δείκτες αξιολογήθηκαν πριν και μετά την επαγωγή. Τα DPSCs μεταμοσχεύθηκαν στη μέλαινα ουσία αρουραίων 7 ημέρες μετά την πρόκληση της νόσου Πάρκινσον. Η in vivo παρακολούθηση των κυττάρων, η αξιολόγηση της κινητικής συμπεριφοράς, η επιβίωση των ντοπαμινεργικών νευρώνων και η έκφραση βασικών πρωτεϊνών εντός του ντοπαμινεργικού συστήματος αξιολογήθηκαν 7 ημέρες μετά τη μεταμόσχευση.
Αποτελέσματα
Τα DPSCs εμφάνισαν τυπικά χαρακτηριστικά μεσεγχυματικών κυττάρων και διατήρησαν φυσιολογικό καρυότυπο. Τα DPSCs εξέφραζαν σταθερά νευρικούς δείκτες, παρουσιάζοντας αυξημένη έκφραση της βΙΙΙ-τουμπουλίνης μετά από τη διαφοροποίηση. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι και οι δύο τύποι DPSCs οδήγησαν σε επαναλειτουργία τους ντοπαμινεργικούς νευρώνες και ενίσχυση της κινητικότητας.
Συμπεράσματα
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η χορήγηση μη επαγόμενων και επαγώμενων DPSCs παρουσίασε μείωση της απώλειας των ντοπαμινεργικών νευρώνων και βελτίωση της κινητικότητας στα πειραματόζωα. Cytotherapy V 26 No 9 2024
Σε προηγούμενες μελέτες το Τμήμα R&D της Biohellenika έχει αποδείξει ότι η χρήση βλαστοκυττάρων των νεογιλών δοντιών σε πλήρεις διατομές περιφερικών νεύρων οδήγησε σε επαναλειτουργία των μυών που νευρώνονταν από τα τραυματισμένα νεύρα και αναγέννηση των νεύρων σε ιστολογικές τομές.