ΤΑ ΜΕΣΕΓΧΥΜΑΤΙΚΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΗΠΤΙΚΟΥ SHOCK
ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΕΓΧΥΜΑΤΙΚΩΝ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΣΗΠΤΙΚΟΥ SHOCK
Πριν από κάποια χρόνια η χρήση των βλαστοκυττάρων στην αντιμετώπιση των λοιμώξεων ήταν εκτός συζήτησης, διότι τα αντιβιοτικά είχαν τον αποκλειστικό ρόλο. Νεότερα δεδομένα από το νοσοκομείο της Ottawa δείχνουν ότι όχι μόνο τα βλαστοκύτταρα δεν είναι εκτός αντικειμένου, αλλά αποτελούν αντικείμενο κλινικής μελέτης από το 2012 σε ασθενείς με βαριές σηψαιμίες. Στον Καναδά ετήσια αναφέρονται 100.000 περιπτώσεις ασθενών με σηπτικό shock, με θνησιμότητα 20%-40% και κόστος 4 εκατ.
Πρόσφατα μεταφέρθηκε στα επείγοντα του νοσοκομείου της Ottawa ασθενής ηλικίας 73 ετών σε κατάσταση σηπτικού shock, ο οποίος διασωληνώθηκε και ήταν ένα βήμα πριν το θάνατο. Ο ασθενής πήρε την κλασική θεραπεία με τα αντιβιοτικά, χωρίς ανταπόκριση, και λόγω της βαρύτητας της κατάστασης του μπήκε στο πρόγραμμα χορήγησης βλαστοκυττάρων μεσεγχυματικού τύπου, το οποίο εφάρμοζε το νοσοκομείο. Εντός 24 ωρών του χορηγήθηκαν 30 εκατ κύτταρα, λίγο λιγότερα από τα 2 εκατ/κιλό βάρους σώματος. Στους επόμενους τρεις μήνες ο ασθενής ξεπέρασε όλα τα προβλήματα ανεπάρκειας των οργάνων του, ως επακόλουθο του shock και πλέον βρίσκεται στην εργασία του.
Το νοσοκομείο προχώρησε στη χρήση βλαστοκυττάρων στο περιστατικό αυτό αφού είχε ολοκληρώσει ανάλογη μελέτη σε πειραματόζωα, τα αποτελέσματα της οποίας έδειξαν τριπλάσια ποσοστά ίασης σε αυτά που έλαβαν βλαστοκύτταρα. Τα μικρόβια εξαφανίστηκαν από το σώμα των πειραματοζώων, όπως και η φλεγμονή των οργάνων.
Τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα δρουν συνεργικά με το ανοσοποιητικό σύστημα του ασθενούς είτε πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό των κυττάρων άμυνας και καταπολέμησης των μικροβίων, είτε αυξάνοντας την έκκριση αντισωμάτων. Επίσης δρουν κατασταλτικά της φλεγμονής, ελαττώνοντας το οξειδωτικό στρες και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για τα όργανα τα οποία καταρρέουν λόγω του shock. Τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα χορηγούνται με επιτυχία στην οξεία νεφρική ανεπάρκεια και οξεία ηπατίτιδα (όχι ιογενή) και αποκαθιστούν τη λειτουργία των οργάνων αυτών, εξασφαλίζοντας φυσιολογικές συνθήκες ομοιόστασης και ισορροπίας του κυτταρικού πληθυσμού.