Νέα 2016

NEWSLETTER IOYNIOS 2015

Η BIOHELLENIKA ΕΠΕΝΔΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΝΕΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΘΑ ΟΦΕΛΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ

H Biohellenika συνεχίζει την προσήλωση της στην παροχή των καλύτερων υπηρεσιών φύλαξης βλαστοκυττάρων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό

Διαβάστε περισσότερα…

 

ΜΕΣΕΓΧΥΜΑΤΙΚΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΙΣΤΟΥ  ΟΜΦΑΛΙΟΥ ΛΩΡΟΥ

Η Biohellenika έχει αναπτύξει την τεχνολογία και προσφέρει στους γονείς τη φύλαξη του συνόλου των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων  Διαβάστε περισσότερα…

 

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΣΥΝΗΘΗ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

1. Τί προσφέρει σήμερα η φύλαξη των βλαστοκυττάρων στην οικογένεια;

Διαβάστε περισσότερα…

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΑΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΟΜΦΑΛΙΟΥ ΛΩΡΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΑΣΗ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ

Η επιλογή του χρόνου διατομής του ομφαλίου λώρου είναι στη διακριτική ευχέρεια του μαιευτήρα και εξαρτάται από την εξέλιξη του τοκετού, την εβδομάδα της κύησης και την κατάσταση του νεογνού. Διαβάστε περισσότερα…

ΤΑ ΝΕΑΡΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΥΤΤΑΡΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

Αυξάνουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς οι δημοσιεύσεις  στον διεθνή ιατρικό τύπο  που αφορούν τις εφαρμογές  αυτόλογων , νεαρών και υγιών βλαστοκυττάρων.  Διαβάστε περισσότερα…

Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ    ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ

Η χρήση βλαστικών κυττάρων στη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελεί πεδίο μεγάλου ενδιαφέροντος μεταξύ των επιστημόνων

Διαβάστε περισσότερα…

 

ΤΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΟΦΘΑΛΜΟΥ

Ο  οφθαλμός είναι ένα σύνθετο όργανο, το οποίο υπόκειται σε τραυματισμούς, οι οποίοι διορθώνονται με τη χρήση βλαστοκυττάρων.

Διαβάστε περισσότερα…

 

ΝΕΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΔΙΑΚΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ

Οι γονιδιακές θεραπείες  των βλαστοκυττάρων αποτελούν την αιχμή του δόρατος της θεραπείας  των κληρονομικών ασθενειών

Διαβάστε περισσότερα…

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΑΛΛΟΓΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗΣ

Οι αλλογενείς μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών κλασικά εφαρμόζονται σε ασθενείς κάτω των 60 ετών στις περιπτώσεις  λευχαιμίας,

Διαβάστε περισσότερα…

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ  ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΧΥΡΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

Η φύλαξη των βλαστοκυττάρων αποτελεί επιλογή των γονέων,  οι οποίοι θέλουν να προσφέρουν περισσότερη ασφάλεια στην οικογένεια τους.

Διαβάστε περισσότερα…

ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ ΤΗΝ BIOHELLENIKA

Διαβάστε περισσότερα…

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ - ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΦΥΛΑΞΗΣ

Διαβάστε περισσότερα…

 

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ BIOHELLENIKA ΣΕ ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ

Διαβάστε περισσότερα…

Η BIOHELLENIKA ΕΠΕΝΔΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΝΕΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΘΑ ΟΦΕΛΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ

H Biohellenika συνεχίζει την προσήλωση της στην παροχή των καλύτερων  υπηρεσιών φύλαξης βλαστοκυττάρων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και αυτό αποδεικνύεται από την σταθερή προτίμηση των γονέων παρά το δυσμενές  οικονομικό κλίμα στη χώρα μας. Παράλληλα όμως επιστρέφει στην κοινωνία προσφέροντας νέες υπηρεσίες,  τις οποίες αναπτύσσει επενδύοντας στην έρευνα  και ανάπτυξη.

Η Biohellenika  διαθέτει τμήμα Έρευνας και Ανάπτυξης και πρόσφατα από το τμήμα αυτό δημοσιεύτηκαν δύο μελέτες, οι οποίες αποτελούσαν θέματα διδακτορικών  διατριβών  δύο ιατρών,   οι οποίες  ολοκληρώθηκαν και βαθμολογήθηκαν  με άριστα. Η μία μελέτη αφορούσε την Νευροχειρουργική και άλλη την Οφθαλμολογία.

Η εφαρμογή στη Νευροχειρουργική  αφορούσε τη χρήση των βλαστοκυττάρων των νεογιλών δοντιών  για την αποκατάσταση τραυματισμών των νεύρων,    και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό που εκδίδει το Πανεπιστήμιο Harvard,  J Reconstructive Microsurgery τον Μάιο του 2015. Η μελέτη αυτή  έγινε σε πειραματικό μοντέλο και έδειξε ότι η τοποθέτηση βλαστοκυττάρων των νεογιλών δοντιών επάνω στο μεσοπλεύριο  νεύρο το οποίο προηγουμένως είχε πλήρως διατμηθεί οδήγησε σε σημαντικού  βαθμού  αποκατάσταση της λειτουργίας των μεσοπλεύριων  μυών που νευρώνονταν από το  καταστραφέν νεύρο.

Τα νεογιλά δόντια, όπως και οι έγκλειστοι φρονιμίτες,  αποτελούν πηγή  νεαρών βλαστοκυττάρων, μεσεγχυματικού τύπου,  τα οποία εκφράζουν πέραν των άλλων και δείκτες νευρικών κυττάρων και για το λόγο αυτό σήμερα δοκιμάζονται στην αποκατάσταση τραυματισμών του νευρικού συστήματος.

Τα  βλαστοκύτταρα προετοιμάζονταν  στα εργαστήρια της Biohellenika, τοποθετούνταν σε  ειδικό ικρίωμα κολλαγόνου και χορηγήθηκαν στο Πειραματικό Χειρουργείο του Πανεπιστημίου της Αλεξανδρούπολης όπου έγινε και η παρακολούθηση των πειραματοζώων.

Η δημοσίευση των αποτελεσμάτων αυτών συνέπεσε με μια άλλη δημοσίευση από το Πανεπιστήμιο της  Ουψάλα της Σουηδίας, το οποίο φημίζεται για τις εφαρμογές της  Αναγεννητικής Ιατρικής, στην οποία περιγράφεται η αποκατάσταση της αισθητικότητας   στις διατομές του νωτιαίου μυελού μετά από χρήση βλαστοκυττάρων. Πέρα από τις δυσκολίες που έχει η αναγέννηση του νευρικού  ιστού,  η χρήση των βλαστοκυττάρων και η βελτίωση των μεθόδων τοποθέτησης τους στην περιοχή της βλάβης θα βοηθήσει τους  ασθενείς οι οποίοι πέρα από τα κινητικά προβλήματα, αντιμετωπίζουν και προβλήματα απώλειας της αισθητικότητας,  αλλά και έντονους πόνους.

Η δεύτερη διδακτορική διατριβή  αφορά τη χρήση βλαστοκυττάρων του λιπώδους ιστού στην αποκατάσταση τραυματισμών του κερατοειδή και η εφαρμογή έγινε στην Πειραματική Οφθαλμολογία του  ΑΠΘ. Η Biohellenika απομόνωσε τα βλαστοκύτταρα από το λιπώδη ιστό τα οποία στη συνέχεια χορηγήθηκαν με τρεις διαφορετικούς τρόπους μέσα στον κερατοειδή.

Οι τραυματισμοί του κερατοειδούς οφείλονται σε κακώσεις, χημικές ουσίες και εγκαύματα.  Στις περισσότερες των περιπτώσεων ο κερατοειδής θολώνει, δυσχεραίνεται η  όραση και αντικαθίσταται με αλλογενές μόσχευμα. Το μόσχευμα πέρα από το κόστος, συχνά απορρίπτεται και χρίζει  αντικατάστασης. Επί πλέον ο ασθενής λαμβάνει ισχυρά ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, τα οποία προστατεύουν το μόσχευμα   από την απόρριψη και αυτά όμως με τη σειρά τους έχουν παρενέργειες.

Εδώ και αρκετά χρόνια χρησιμοποιείται η αμνιακή μεμβράνη ως μέσον προστασίας του τραυματισμένου κερατοειδούς και τελευταία γίνεται συχνότερη η χρήση των βλαστοκυττάρων. Τα βλαστοκύτταρα λαμβάνονται από το λιπώδη ιστό και τελευταία από μια ειδική περιοχή του ματιού, που βρίσκεται στα όρια του κερατοειδούς. Για την τελευταία πηγή πρόσφατα, μέσα στο 2015,  έδωσε την άδεια ο  Ευρωπαϊκός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΜΕΑ).

Τα αποτελέσματα της διατριβής αυτής  δημοσιεύτηκαν  πρόσφατα στο διεθνές περιοδικό Graefes Arch Clin Exp Opthalmol  και αναφέρονται στη θεραπευτική δράση των βλαστοκυττάρων του λιπώδους ιστού στα χημικά τραύματα του κερατοειδούς.  Η χρήση των βλαστοκυττάρων του λιπώδους ιστού έχει περισσότερα πλεονεκτήματα σε σχέση με τα βλαστοκύτταρα που λαμβάνονται από τα όρια της περιοχής του κερατοειδούς, διότι στις περισσότερες των περιπτώσεων και η εν λόγω περιοχή του κερατοειδούς έχει τραυματιστεί, επομένως δεν είναι κατάλληλη για τη συλλογή  βλαστοκυττάρων. Τα κύτταρα της περιοχής αυτής είναι ελάχιστα και χρειάζεται διαδικασία κυτταρικού πολλαπλασιασμού,  η οποία δεν είναι πάντα επιτυχής. Εργαστηριακοί παράγοντες, η ηλικία του ασθενούς και το ιατρικό ιστορικό παίζουν ιδιαίτερο ρόλο. Η αλλογενής χρήση αυτών των κυττάρων από συγγενή δότη έχει πάντα τον κίνδυνο απόρριψης.

Για όλους αυτούς τους λόγους ο λιπώδης ιστός κρίνεται ως ασφαλέστερη και αποτελεσματικότερη πηγή λήψης βλαστοκυττάρων για θεραπείες αποκατάστασης

τραυματισμένου κερατοειδούς. Ο λιπώδης ιστός αποτελεί την πλουσιότερη πηγή βλαστοκυττάρων, τα οποία δεν  χρειάζεται να πολλαπλασιαστούν, άρα η θεραπεία είναι άμεση, τα βλαστοκύτταρα μπορούν να κρυοσυντηρηθούν  και να χρησιμοποιηθούν περισσότερες φορές στο μέλλον,  χωρίς να χρειάζεται να γίνει νέα λήψη.

Οι παραπάνω εφαρμογές και διεθνείς δημοσιεύσεις δείχνουν ότι οι Έλληνες επιστήμονες και οι Ελληνικές εταιρείες παρά τις οικονομικά αντίξοες συνθήκες προοδεύουν και αποθέτουν  γνώσεις στην παγκόσμια δεξαμενή της επιστήμης.  Η σημασία των μελετών αυτών για τη χώρα μας έχει ιδιαίτερη αξία αν αναλογιστεί κανείς ότι η Πολιτεία του  Maryland χρηματοδότησε με  9,4 δισεκατομμύρια δολάρια 29 επιστημονικές μελέτες που θα δώσουν τα γρηγορότερα αποτελέσματα με τη χρήση βλαστοκυττάρων για τη θεραπεία  της νόσου του Parkinson, της Πλάγιας Αμυοτροφικής Σκλήρυνσης, της καρδιακής ανεπάρκειας και των τραυματισμών του εγκεφάλου.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω του προγράμματος ΗΟRΙΖΟΝ χρηματοδότησε ένα consortium  11 ευρωπαϊκών  επιστημονικών ομάδων για τη μελέτη της χρήσης βλαστοκυττάρων στην αποκατάσταση της  νεφρικής λειτουργίας των διαβητικών, διότι έως  το 2040 200 εκατ άνθρωποι στον κόσμο θα καταλήγουν στον τεχνητό νεφρό λόγω διαβήτη.

 

ΜΕΣΕΓΧΥΜΑΤΙΚΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΙΣΤΟΥ  ΟΜΦΑΛΙΟΥ ΛΩΡΟΥ

Η Biohellenika έχει αναπτύξει την τεχνολογία και προσφέρει στους γονείς τη φύλαξη του συνόλου των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων που περιέχονται σε όλο το μήκος του  ομφαλίου λώρου. Με τον τρόπο αυτόν αξιοποιείται το σύνολο των βλαστοκυττάρων   και δεν χρειάζεται να γίνει κυτταρικός πολλαπλασιασμός στο μέλλον, ο οποίος στην περίπτωση αυτή  θα έχει επί πλέον κόστος για την οικογένεια. Ο κυτταρικός πολλαπλασιασμός δεν είναι επιθυμητός για κανένα είδος βλαστοκυττάρων, είτε πρόκειται για αιμοποιητικά, είτε για μεσεγχυματικά.

Οι διεθνείς κανόνες επιβάλλουν τις ελάχιστες παρεμβάσεις στα κύτταρα και ο κυτταρικός πολλαπλασιασμός οδηγεί στη δημιουργία λιγότερο αρχέγονων κυττάρων. Στη χώρα μας τα διάφορα εργαστήρια βλαστοκυττάρων  χρησιμοποιούν δυο τρόπους κρυοσυντήρησης των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων: την  κρυοσυντήρηση ολόκληρων τμημάτων του ομφαλίου λώρου ή την κρυοσυντήρηση βλαστοκυττάρων μετά από διαχωρισμό τους από τον ιστό. Το τμήμα Έρευνας και Ανάπτυξης της Biohellenika εξέτασε και τους δύο τρόπους και κατέληξε στην   εξ αρχής κρυοσυντήρηση βλαστοκυττάρων μετά από τον διαχωρισμό τους από τον ιστό και όχι στην κρυοσυντήρηση ολόκληρων τμημάτων.

Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής δημοσιεύτηκαν  στα διεθνή περιοδικά Transfusion Medicine 2011και Journal of Biological Research 2011.  Στην απόφαση αυτή κατέληξε διότι μέχρι σήμερα δεν έχει περιγραφεί ασφαλής μέθοδος κρυοσυντήρησης ιστών ή οργάνων η οποία να αποδίδει μετά την απόψυξη βιώσιμους ιστούς ή όργανα. Για το λόγο αυτό έως σήμερα δεν έχει δημιουργηθεί τράπεζα κρυοσυντηρημένων οργάνων, πχ νεφρών,  αλλά δημιουργείται γέφυρα άμεσης μεταφοράς οργάνων σε περιπτώσεις που προκύψει δωρεά οργάνου. Η κατάψυξη ιστών κρυοσυντηρεί μόνο τα επιφανειακά στρώματα των κυττάρων των ιστών και όχι τα βαθύτερα,  με αποτέλεσμα μετά την απόψυξη ο αριθμός των βιώσιμων κυττάρων να είναι μικρός και το δείγμα να χρειάζεται κυτταρικό πολλαπλασιασμό.

Ο ιστός του ομφαλίου λώρου περιέχει μεσεγχυματικά κύτταρα και ελάχιστα άνευ αξίας ώριμα μεταναστευτικά κύτταρα τoυ αίματος. Ως εκ τούτου  η φύλαξή του γίνεται αποκλειστικά και μόνο για τα μεσεγχυματικά κύτταρα. Τα μεσεγχυματικά κύτταρα του ιστού του ομφαλίου λώρου διατηρούν τις ιδιότητες των αρχέγονων κυττάρων έως ορισμένο αριθμό κυτταρικών διαιρέσεων. Από εκεί και αργότερα συμπεριφέρονται ως ώριμα κύτταρα με περιορισμένη δυνατότητα εξέλιξης.

Για όλους τους ανωτέρω λόγους επιλέξαμε την εξ αρχής παράδοση της πλήρους υπηρεσίας στους γονείς και δεν λάβαμε υπόψη τον επί πλέον χρόνο και το κόστος που απαιτεί ο τρόπος αυτός της  κρυοσυντήρησης. Τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα του ιστού του ομφαλίου λώρου χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα στις αλλογενείς μεταμοσχεύσεις, διότι ελαττώνουν τα ποσοστά της απόρριψης στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει απόλυτη ιστοσυμβατότητα και επιταχύνουν την αποκατάσταση του ασθενούς μετά τη  μεταμόσχευση.  Επίσης χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία αυτοάνοσων,  τραυματικών και εκφυλιστικών νοσημάτων,   όπως της σκλήρυνσης κατά πλάκας, της νεανικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της ελκώδους κολίτιδας, της καρδιακής ανεπάρκειας, της ιδιοπαθούς πνευμονικής ίνωσης, της ΧΑΠ, της προωρότητας των νεογνών (ανάπτυξη του εγκεφάλου, των πνευμόνων και των οφθαλμών), των καταγμάτων, εγκαυμάτων  και  τη μεταφορά φαρμάκων μέσα σε όργανα. Η χορήγησή τους σε ασθενείς που νοσηλεύονται σε μονάδες εντατικής θεραπείας ελαττώνει το χρόνο νοσηλείας και αυξάνει τα ποσοστά επιβίωσης των ασθενών.

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΣΥΝΗΘΗ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

1. Τί προσφέρει σήμερα η φύλαξη των βλαστοκυττάρων στην οικογένεια;
Τα βλαστοκύτταρα του νεογέννητου παιδιού  μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το ίδιο το παιδί, αλλά και από κάθε ιστοσυμβατό μέλος της οικογένειάς του. Τα βλαστοκύττα του παιδιού  είναι απόλυτα ιστοσυμβατά με το ίδιο, διότι αποτελούν μέρος του σώματός του και έχουν υψηλού βαθμού ιστοσυμβατότητα με τα αδέλφια του και τους γονείς του δεδομένου οτι η ιστοσυμβατότητα κληρονομείται. Επειδή είναι πολύ νεαρά βλαστοκύτταρα δεν απαιτείται 100% ιστοσυμβατότητα για να χορηγηθούν, εάν τα συγκρίνουμε με άλλες πηγές ενήλικων βλαστοκυττάρων, όπως τον μυελό των οστών.

2. Μπορούν τα βλαστοκύτταρα του πλακούντα να χρησιμοποιηθούν από το ίδιο το παιδί για τη θεραπεία κακοήθους ασθένειας;

Τα βλαστοκύτταρα του πλακούντα χρησιμοποιούνται από το ίδιο το παιδί για τη θεραπεία του παιδικού καρκίνου, που συνήθως εντοπίζεται στον εγκέφαλο και στα οστά, για τη θεραπεία των λεμφωμάτων, των αυτοάνοσων ασθενειών του αίματος, όπως της αυτοάνοσης απλαστικής αναιμίας   και για τη λευχαιμία. Η  λευχαιμία εκδηλώνεται σε οξεία ή χρόνια μορφή. Η οξεία μορφή εκδηλώνεται στα πρώτα έτη της ζωής του παιδιού και για το λόγο αυτόν τα βλαστοκύτταρα του παιδιού πρέπει να ελέγχονται για την ύπαρξη προδιάθεσης ή προλευχαιμικών κλώνων. Όλες οι οξείες μορφές δεν συνδυάζονται με την ύπαρξη προδιάθεσης. Εάν σε τυχαία εξέταση για άλλους λόγους, βρεθούν προλευχαιμικοί κλώνοι στα βλαστοκύτταρα ενός παιδιού αυτό δε σημαίνει οτι το παιδί υποχρεωτικά θα αρρωστήσει από λευχαιμία. Από τα 100 παιδιά στα βλαστοκύτταρα των οποίων θα ανιχνευτούν προλευχαιμικοί κλώνοι μόνο 1 θα αρρωστήσει από λευχαιμία, ενώ τα υπόλοιπα θα καταπολεμήσουν τους κλώνους με το ανοσοποιητικό τους σύστημα, οι οποίοι σιγά-σιγά θα εξαφανιστούν. Η χρόνια μορφή εκδηλώνεται σε μεγαλύτερη ηλικία, για το λόγο αυτό τα βλαστοκύτταρα δεν εξετάζονται για προδιάθεση και το άτομο μπορεί να χρησιμοποιήσει κατ ευθείαν τα δικά του.  Σε όλες τις περιπτώσεις εμφάνισης της λευχαιμίας μετά τα πρώτα έτη της ζωής του παιδιού γίνεται χρήση των δικών του βλαστοκυττάρων, διότι έχει μεσολαβήσει μεγάλο χρονικό διάστημα από την γέννηση μέχρι την εμφάνιση και η λευχαιμία έχει μικρή περίοδο εκδήλωσης. Στις δευτερογενείς λευχαιμίες που οφείλονται σε χημειοθεραπεία, έκθεση σε ακτινοβολία και διάφορα φάρμακα χρησιμοποιούνται  τα αυτόλογα βλαστοκύτταρα.

3. Εκτός από τις κακοήθεις ασθένειες σε ποιές άλλες περιπτώσεις μπορεί το παιδί  να χρησιμοποιήσει τα δικά του βλαστοκύτταρα;
Η χορήγησή τους για την εγκεφαλική παράλυση αποτελεί σήμερα τη συχνότερη χρήση τους παγκόσμια. Πολλές οικογενειακές τράπεζες φύλαξης εξετάζοντας αναδρομικά τα ιατρικά ιστορικά των παιδιών που έχουν κρατήσει τα βλαστοκύτταρα τους, ενημερώνουν τους γονείς για αυτή τη θεραπεία και προχωρούν στη χορήγηση. Αξίζει να σημειώσουμε οτι ενώ αρχικά η ηλικία χορήγησης των βλαστοκυττάρων ήταν τα 2 έτη, σήμερα εξετάζοντας τα οφέλη αυτής της θεραπείας η χρήση τους επεκτάθηκε στα 8 έτη. Σε εξέλιξη βρίσκεται μια δεύτερη σημαντική  εφαρμογή των βλαστοκυττάρων του πλακούντα για το ίδιο το παιδί που αφορά τον αυτισμό.  Η μέθοδος εφαρμόζεται με επιτυχία σε αυτιστικά παιδιά στα οποία δεν υπάρχουν κληρονομικά αίτια και χρησιμοποιούνται τα αιμοποιητικά και μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα  του πλακούντα. Επίσης για τις αρρώστιες του ανοσοποιητικού, όπως τη νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα, τη νόσο του Crohn, την ελκώδη κολίτιδα και τις αγγειίτιδες χρησιμοποιούνται τα βλαστοκύτταρα του ίδιου του παιδιού. Στην καρδιακή ανεπάρκεια χορηγούνται τα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα στην περιοχή του εμφράγματος, στην ΧΑΠ και Ιδιοπαθή Πνευμονική Ίνωση, στα κατάγματα και εγκαύματα χορηγούνται τοπικά τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα.

4. Σε ποιές περιπτώσεις μπορούν τα αποθηκευμένα βλαστοκύτταρα του παιδιού μου να χρησιμοποιηθούν και από άλλα μέλη της οικογένειάς μου;
Τα βλαστοκύτταρα του πλακούντα μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε ιστοσυμβατά μέλη της οικογένειας για τη θεραπεία της λευχαιμίας και του καρκίνου. Επίσης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία κληρονομικών ασθενειών του αίματος, όπως η μεσογειακή αναιμία. Για τις κληρονομικές ασθένειες του αίματος σε ηλικίες άνω των 16 ετών χρησιμοποιείται σε κέντρα του εξωτερικού η γονιδιακή θεραπεία των ίδιων των βλαστοκυττάρων του ασθενούς, τα οποία στη συνέχεια χορηγούνται  και έτσι αποφεύγονται οι κίνδυνοι της αλλογενούς μεταμόσχευσης. Μόνο για τη θεραπεία κακοήθων ασθενειών εναλλακτικά χρησιμοποιούνται αλλογενή βλαστοκύτταρα, για όλες τις άλλες θεραπείες αναγεννητικής ιατρικής  χρησιμοποιούνται υποχρεωτικά τα αυτόλογα βλαστοκύτταρα.

5. Ποιές είναι οι προϋποθέσεις για να γίνει η χορήγηση μιας συλλογής βλαστοκυττάρων;
Προϋπόθεση αποτελεί η ιστοσυμβατότητα (όταν αναφερόμαστε σε μέλη της οικογένειας) και ο επαρκής αριθμός τους  ανάλογα με το σωματικό βάρος του ασθενούς.

6. Είναι όλες οι λήψεις βλαστοκυττάρων επαρκείς για μια θεραπεία;
Η αποτελεσματικότητα  μιας θεραπείας εξαρτάται από το βάρος του ασθενούς και  τον αριθμό των βλαστοκυττάρων που χορηγούνται. Ένας βαρύτερος ασθενής χρειάζεται περισσότερα βλαστοκύτταρα. Επειδή δεν γνωρίζουμε το βάρος του ασθενούς όταν θα αρρωστήσει, για το λόγο αυτό φροντίζουμε εξαρχής να  συλλέγουμε τον μέγιστο αριθμό βλαστοκυττάρων. Ο πλακούντας περιέχει μια συγκεκριμένη ποσότητα αίματος, η οποία σπάνια λαμβάνεται εξ ολοκλήρου με την αρχική παρακέντηση του ομφαλίου λώρου στην αίθουσα τοκετών. Για το λόγο αυτό προτείνονται και άλλοι τρόποι λήψης βλαστοκυττάρων μετά την αρχική  λήψη,  όπως η έκπλυση του πλακούντα, που έχουν ως σκοπό την αύξηση του αριθμού των βλαστοκυττάρων που θα χορηγηθούν τελικά στον ασθενή.  

7. Είναι ασφαλή τα βλαστοκύτταρα του πλακούντα ή θα υπάρξει κάποια επιπλοκή από τη χορήγησή τους;
Τα βλαστοκύτταρα του πλακούντα σήμερα μετά από καταγεγραμμένες 25.000 χορηγήσεις, χωρίς παρενέργειες, θεωρούνται ασφαλή. Επειδή είναι τα βλαστοκύτταρα του ίδιου του παιδιού δεν υπάρχει κίνδυνος μετάδοσης μολυσματικής ασθένειας, ούτε στο ίδιο, ούτε και στα  άλλα μέλη της οικογένειας του.

8. Ποιά φύλαξη βλαστοκυττάρων παρέχει περισσότερη ασφάλεια στην οικογένεια μου, η οικογενειακή ή η δημόσια;
Σαφέστατα η οικογενειακή, δεδομένου οτι γνωρίζουμε την προέλευση των βλαστοκυττάρων και ελαχιστοποιούνται οι κίνδυνοι μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών και κληρονομικών ασθενειών του αίματος.  Η ιστοσυμβατότητα σαφώς είναι καλύτερη μέσα στην οικογένεια σε σχέση με τον άγνωστο δότη και το βασικό είναι οτι μπορούμε να ελέγξουμε τα βλαστοκύτταρα της οικογένειάς  για την ύπαρξη προδιάθεσης για  λευχαιμία.  Ο καλύτερα ιστοσυμβατός μετά το παιδί που έχει τα βλαστοκύτταρα είναι ο αδελφός του. 5% των υποτροπών της λευχαιμίας μετά από αλλογενή μεταμόσχευση οφείλεται σε εμφάνιση λευχαιμίας στα κύτταρα του δότη. Η ύπαρξη  προλευχαιμικών κλώνων δεν κάνει διάκριση ανάμεσα στην οικογενειακή και τη δημόσια φύλαξη. Επειδή στη δημόσια φύλαξη τα δείγματα φυλάσσονται ανώνυμα, σε περίπτωση που ένας δότης αρρωστήσει από λευχαιμία δεν μπορεί να αναγνωριστεί το δείγμα του και υπάρχει πάντα ο κίνδυνος της μεταφοράς προλευχαιμικών κλώνων στον ασθενή που θα τα πάρει.  Έτσι ο ασθενής κινδυνεύει  από ένα μη δυνάμενο να ελεγχθεί ξένο μόσχευμα. Επί πλέον η οικογένεια για την ανεύρεση ενός ιστοσυμβατού μοσχεύματος από δημόσια τράπεζα θα κληθεί να πληρώσει ένα υπέρογκο ποσό, σε σχέση με το κόστος της φύλαξης σε οικογενειακή τράπεζα και χωρίς καμία εγγύηση επιστροφής χρημάτων ή χορήγησης ενός άλλου μοσχεύματος σε περίπτωση απόρριψης του πρώτου, που είναι και η συνηθέστερη επιπλοκή.

9. Με βάση τα σημερινά δεδομένα τα βλαστοκύτταρα του πλακούντα μπορούν να αντικατασταθούν από άλλες πηγές;
Σήμερα ο πλακούντας θεωρείται η πιο πλήρης πηγή βλαστοκυττάρων,   μη δυνάμενη να αντικατασταθεί από άλλες πηγές. Τα βλαστοκύτταρα του πλακούντα θεωρούνται τα πιο ασφαλή, τα πιο αποτελεσματικά και τα πιο εύκολα να ληφθούν. Οι κατά καιρούς αναφερόμενες πηγές βλαστοκυττάρων  που θα προέρχονται από μετατροπή κυττάρων του δέρματος  σε βλαστοκύτταρα, συναντούν το σύνηθες της δημιουργίας  γηρασμένων θυγατρικών,  εμβρυικού τύπου βλαστοκυττάρων, τα οποία δεν μπορούν να πολλαπλασιαστούν και ως εκ τούτου δεν είναι αποτελεσματικά για θεραπείες, κάτω από τις σημερινές συνθήκες. Εάν η τεχνολογία αυτή περάσει σε κλινικές εφαρμογές θα εφαρμόζεται στα βλαστοκύτταρα του  πλακούντα, διότι λόγω του νεαρού της ηλικίας τους χρειάζονται μικρότερη επέμβαση στο γενετικό τους υλικό. Ο μυελός των οστών αποτελεί εναλλακτική πηγή, η λήψη του όμως είναι ιδιαίτερα επώδυνη, δεν γίνεται σε μικρά  παιδιά, την ώρα που νοσεί  ο ασθενής από κακοήθεια δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει  τον δικό του μυελό και απαιτείται υποχρεωτικά 100% ιστοσυμβατότητα.  Ο λιπώδης ιστός δεν περιέχει αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα, αλλά μόνο μεσεγχυματικά, και χρησιμοποιείται σε θεραπείες αναγεννητικής ιατρικής και όχι σε  μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών.

10. Πότε διατρέχω μεγαλύτερο κίνδυνο στην λευχαιμία όταν κάνω αλλογενή ή αυτόλογη θεραπεία με βλαστοκύτταρα;
Εάν στα βλαστοκύτταρα δεν ανιχνευτούν προλευχαιμικοί κλώνοι τότε η αυτόλογη χορήγηση των βλαστοκυτάρων είναι επιτυχημένη και δεν συνοδεύεται από κανένα κίνδυνο. Στη  βιβλιογραφία αναφέρονται περιπτώσεις παιδιών με λευχαιμία που θεραπεύτηκαν χρησιμοποιώντας τα δικά τους βλαστοκύτταρα του πλακούντα. 
Αντίθετα στην αλλογενή μεταμόσχευση υπάρχουν κίνδυνοι οξείας ή χρόνιας απόρριψης του μοσχεύματος  με κίνδυνο της ζωής του ασθενούς. Η χρόνια απόρριψη απαιτεί τη συνεχή λήψη ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων, τα οποία έχουν πολλές παρενέργειες στον ασθενή.  Έχει παρατηρηθεί  οτι η αλλογενής μεταμόσχευση προκαλεί εκ νέου καρκινικούς όγκους στους μεταμοσχευθέντες ασθενείς, όπως μελανώματα, λεμφώματα, και  επιθηλιακούς όγκους. Επίσης, συνδυάζεται με αυτοάνοσα νοσήματα, υπέρταση και σακχαρώδη διαβήτη. Στη δημόσια τράπεζα δεν ελέγχονται ποτέ τα δείγματα για ύπαρξη προδιάθεσης για τη λευχαιμία. Επίσης πολλά κέντρα μεταμοσχεύσεων καταφεύγουν στην αυτόλογη χορήγηση βλαστοκυττάρων μετά από χημειοθεραπεία του ασθενούς και τα αποτελέσματα είναι παρόμοια με αυτά που αναφέρονται στην  αλλογενή μεταμόσχευση. Ο ασθενής κερδίζει γιατί δεν έχει τις επιπλοκές της απόρριψης και επί πλέον δεν πληρώνει και δεν αγωνιά για την ανεύρεση συμβατού μοσχεύματος.

11. Ποιο είναι το κόστος των αιμοποιητικών μεταμοσχεύσεων και των θεραπειών αναγεννητικής ιατρικής;

Οι αυτόλογες μεταμοσχεύσεις έχουν μικρότερο κόστος διότι δεν απαιτείται αγορά του μοσχεύματος. Οι ασθενείς χωρίς επί πλέον χρέωση χρησιμοποιούν το μόσχευμα που έχουν φυλάξει και έναντι αυτού έχουν πληρώσει ένα ποσό της τάξης των 1.500 ευρώ περίπου για 20ετή φύλαξη. Το κόστος για την αγορά του μοσχεύματος από δημόσια τράπεζα κυμαίνεται από 12.000-30.000 ευρώ και προπληρώνεται από τον ασθενή. Ο ασθενής στη συνέχεια θα απευθυνθεί στο ασφαλιστικό του ταμείο για να εισπράξει ένα ποσό ανάλογο των δυνατοτήτων του ταμείου. Σε ορισμένες περιπτώσεις χρησιμοποιούνται δύο μοσχεύματα από τη δημόσια τράπεζα και το κόστος διπλασιάζεται. Οι ασθενείς βρίσκονται σε λίστα αναζήτησης με βάση  τον τύπο της ιστοσυμβατότητας και ο  μέσος χρόνος αναζήτησης βλαστοκυττάρων του πλακούντα  από δημόσια τράπεζα είναι 3 μήνες. Σε περίπτωση απόρριψης των μοσχευμάτων δεν επιστρέφεται κανένα χρηματικό ποσό.

Το κόστος των κυτταρικών θεραπειών είναι μικρότερο σε σχέση με τις φαρμακευτικές θεραπείες και χωρίς καμία παρενέργεια.

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΔΙΑΤΟΜΗΣ ΤΟΥ ΟΜΦΑΛΙΟΥ ΛΩΡΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΠΡΟΤΙΜΗΣΕΙΣ

Η επιλογή του χρόνου διατομής του ομφαλίου λώρου είναι στη διακριτική ευχέρεια του μαιευτήρα και εξαρτάται από την εξέλιξη του τοκετού, την εβδομάδα της κύησης και την κατάσταση του νεογνού.

Ο ομφάλιος λώρος κόβεται είτε αμέσως μετά την έξοδο του νεογνού, σε δέκα δευτερόλεπτα, είτε σε χρόνο κατώτερο του ενός λεπτού, είτε καθυστερημένα στα τρία λεπτά μετά την γέννηση. Δεν έχει καθοριστεί ποιος είναι ο καλύτερος χρόνος για να γίνει η διατομή,  διότι  κάθε τοκετός έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Σε ένα έμβρυο το οποίο  χρήζει ανάνηψης η καθυστερημένη διατομή είναι  επιβαρυντική για την επιβίωση του.

Με  την διατομή  του ομφαλίου λώρου μια ποσότητα ομφαλοπλακουντιακού αίματος (ΟΠΑ) παγιδεύεται μέσα στο σώμα του νεογνού  και το υπόλοιπο παραμένει  μέσα στον πλακούντα. Το ΟΠΑ έχει ως κύριο χαρακτηριστικό, και αυτό είναι που το διαχωρίζει από το περιφερικό αίμα των νεογνών αλλά και των ενηλίκων,  το ότι περιέχει τα βλαστοκύτταρα. 36 ώρες μετά τη γέννηση τα βλαστοκύτταρα δεν ανιχνεύονται στο περιφερικό αίμα των νεογνών, επειδή εγκαθίστανται  στον μυελό των οστών ο οποίος αποτελεί και τη φυσική τους θέση. Τα πρόωρα νεογνά, κάτω των 30 εβδομάδων,  έχουν περισσότερα βλαστοκύτταρα σε σχέση με τα τελειόμηνα των 40 εβδομάδων, ανά μονάδα όγκου αίματος, επειδή βρίσκονται στη φάση της οργανογένεσης,  θεωρούνται όμως υψηλού κινδύνου για την ανάπτυξη εγκεφαλικής παράλυσης.

Τα τελευταία χρόνια έχουν δημοσιευτεί στον ιατρικό  τύπο  περισσότερες από 1175 δημοσιεύσεις οι οποίες αναφέρονται στον χρόνο διατομής του ομφαλίου λώρου, 24 εξ αυτών έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά τα οποία εκδίδονται από επιστημονικούς συλλόγους μαιών.  Το Αμερικανικό Κολλέγιο   Γυναικολόγων με την σύμφωνη γνώμη της Αμερικανικής Ακαδημίας της Παιδιατρικής  το 2012 αφού μελέτησε τα αποτελέσματα όλων των κλινικών μελετών και τα σύγχρονα  δεδομένα εξέδωσε την οδηγία Νο 543, η οποία καταλήγει: Μέχρι σήμερα πολλά άρθρα ανασκόπησης αξιολογούν τις επιπτώσεις της πρώιμης ή καθυστερημένης διατομής του ομφαλίου λώρου στα νεογνά και συζητούν ποιος  είναι ο καταλληλότερος χρόνος για την διατομή. Επί του παρόντος  η καθυστερημένη διατομή του ομφαλίου λώρου από 30-60 δευτερόλεπτα μετά τον τοκετό,  κατ άλλους τρία λεπτά, με τοποθέτηση του εμβρύου σε χαμηλότερο επίπεδο από την μητέρα δεν προσδίδει ουδεμία διαφορά στα τελειόμηνα νεογνά, ενδείκνυται μόνο στα πρώρα νεογνά,  στα οποία ελαττώνει το ποσοστό της εγκεφαλικής αιμορραγίας κάτω του 50%, όπως και τη συχνότητα της ανακοπής  στην αίθουσα τοκετών. Και καταλήγει ότι  η καθυστερημένη διατομή του ομφαλίου λώρου δεν επιβεβαιώνει, αλλά ούτε και αντικρούει οφέλη στα τελειόμηνα νεογνά ειδικά  των δυτικών  κοινωνιών.

Η ελάττωση του κινδύνου εγκεφαλικής αιμορραγίας στα πρόωρα είναι το σημαντικότερο  πλεονέκτημα της καθυστερημένης     διατομής του ομφαλίου λώρου. Έχει όμως το σημαντικό μειονέκτημα ότι αυξάνει τα επίπεδα του ικτέρου και τον κίνδυνο προσβολής του εγκεφάλου (πυρηνικός ίκτερος) από τον αυξημένο  αιματοκρίτη (αριθμό ερυθρών αιμοσφαιρίων που περιήλθαν στο σώμα του νεογνού λόγω της καθυστερημένης διατομής του ομφαλίου λώρου) καθώς και την ευαισθητοποίηση των αρνητικών στον παράγοντα Rhesus μητέρων.

Είναι όμως πάντα επ’ ωφελεία του νεογνού η καθυστερημένη διατομή του ομφαλίου λώρου; Πρόσφατη μελέτη του 2015 αναφέρει ότι σε πρόωρα νεογνά κάτω των 32 εβδομάδων η καθυστερημένη διατομή προκαλεί απότομη πτώση των ουδετεροφίλων και τα νεογνά αυτά εμφανίζουν συχνότερα νεκρωτική εντερίτιδα. Η απότομη πτώση οφείλεται στην ταχεία απομάκρυνση των λευκών αιμοσφαιρίων από το περιφερικό αίμα και την μόνιμη εγκατάσταση τους στον   μυελό των οστών.  Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι για τον ίδιο λόγο η καθυστερημένη διατομή στα πρόωρα συνοδεύεται από ελαττωμένο αριθμό βλαστοκυττάρων στο περιφερικό αίμα.

Λαμβάνοντας όλα αυτά υπόψη μια άλλη ομάδα επιστημόνων  στο Πανεπιστήμιο Duke για την αποφυγή του κινδύνου αύξησης  των επιπέδων του ικτέρου, αλλά και του αυξημένου όγκου αίματος, ο οποίος επιβαρύνει την καρδιακή λειτουργία του πρόωρου νεογνού σήμερα πραγματοποιεί  πρώιμη διατομή του ομφαλίου λώρου, λήψη και επεξεργασία του ομφαλοπλακουντιακού αίματος και χορηγεί τα βλαστοκύτταρα σε μικρό όγκο στις πρώτες 72 ώρες μετά από τον τοκετό, όταν θα έχουν απομακρυνθεί από την κυκλοφορία όλα τα βλαστοκύτταρα.  Η διαδικασία αυτή   δεν επιβαρύνει την καρδιακή λειτουργία, δεν αυξάνει τα επίπεδα του ικτέρου, δεν προκαλεί ουδετεροπενία και   νέα βλαστοκύτταρα περνούν μέσα στον εγκέφαλο προλαμβάνοντας την εμφάνιση  εγκεφαλικής παράλυσης. Έχει αποδειχτεί δε ότι η ανωτέρω διαδικασία ελαττώνει κατά 85% τη θνησιμότητα των προώρων ένα χρόνο μετά τη γέννησή τους  και βελτιώνει τη λειτουργία του εγκεφάλου, του πνεύμονα και του αμφιβληστροειδούς.

Η πρώιμη διατομή του ομφαλίου λώρου φαίνεται μόνο να οδηγεί σε ελαττωμένα επίπεδα σιδήρου στα βρέφη μεταξύ 4 και 6 μηνών, τα οποία  αποκαθίστανται στο πρώτο έτος.  Πρόσφατη ψυχολογική και ψυχοκινητική μελέτη στη Σουηδία σε παιδιά ηλικίας 4 ετών στα οποία έγινε καθυστερημένη διατομή του ομφαλίου λώρου έδειξε ότι τα αγόρια ήταν πιο κοινωνικά και επιδέξια,  ενώ αντίστοιχα στα κορίτσια δεν υπήρχε  διαφορά.  Τα αποτελέσματα  αυτά δεν επιβεβαιώνονται από άλλες μελέτες οι  οποίες αποδεικνύουν ότι τα αυξημένα επίπεδα σιδήρου  δεν συνοδεύονται  με διαφορά στην εξέλιξη του νευρικού συστήματος.

Συμπερασματικά από το σύνολο των δημοσιευμένων την τελευταία πενταετία πληροφοριών,  η καθυστέρηση της διατομής του ομφαλίου λώρου μετά τον τοκετό προσφέρει μόνο στα πρόωρα νεογνά, ελαττώνοντας τον κίνδυνο εγκεφαλικής αιμορραγίας,   εφ’ όσον δεν εμπλέκεται διαδικασία ανάνηψης, ενώ στα τελειόμηνα δεν έχει καμία επίδραση, και επί πλέον τα στερεί από τη συλλογή  επαρκούς ποσότητας βλαστοκυττάρων.

 

ΤΑ ΝΕΑΡΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΚΥΤΤΑΡΙΚΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ

Αυξάνουν με επιταχυνόμενους ρυθμούς οι δημοσιεύσεις  στον διεθνή ιατρικό τύπο  που αφορούν εφαρμογές των αυτόλογων βλαστοκυττάρων.  Bλαστοκύτταρα που προέρχονται από τον ίδιο τον  ασθενή  και χορηγούνται χωρίς προηγούμενη τροποποίηση, θεωρούνται ασφαλή, δεδομένου ότι δεν παρουσιάζουν το φαινόμενο της απόρριψης, ούτε αυξάνουν την πιθανότητα ογκογένεσης.  Αντίθετα τόσο τα εμβρυικά όσο και τα επαγόμενα αυτόλογα βλαστοκύτταρα (iPSC) έχουν αποδειχθεί ογκογόνα.  Επιπλέον τα αυτόλογα βλαστοκύτταρα παρουσιάζουν την ιδιότητα να μεταναστεύουν στο σημείο της βλάβης και να συντελούν στην επούλωσή της, μια ιδιότητα που δεν έχουν ούτε τα εμβρυικά ούτε τα επαγόμενα βλαστοκύτταρα. Αυτό συμβαίνει επειδή ο φυσιολογικός ρόλος των αυτόλογων βλαστοκυττάρων που βρίσκονται στον ανθρώπινο οργανισμό είναι να αναγεννούν τους ιστούς μετά από  τραυματισμούς. Ο μηχανισμός αυτός είναι προφανής σε πρωτόγονους οργανισμούς όπως πχ ο αστερίας, οι οποίοι μπορούν να αναγεννούν μετά από τραυματισμό ολόκληρα τμήματα του σώματος τους ή και ολόκληρα άκρα. Στον άνθρωπο η ύπαρξη του μηχανισμού αυτού ανακαλύφθηκε τα τελευταία χρόνια.

‘Oσο καιρό αναπτύσσεται ο ανθρώπινος οργανισμός δεν γερνάει, θεραπεύει ευκολότερα τις πληγές του και αναρρώνει χωρίς επακόλουθα.  Αυτή η πανάρχαια παρατήρηση έρχεται σήμερα να επιβεβαιωθεί με την ανακάλυψη ότι στα παιδιά και τους εφήβους υπάρχουν στους ιστούς και κυκλοφορούν στο αίμα περισσότερα βλαστοκύτταρα από ότι στους ενήλικες και τα άτομα της τρίτης ηλικίας. Μάλιστα τα βλαστοκύτταρα αυτά έχουν θεραπευτική και αναπλαστική ικανότητα, η οποία είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ηλικία του ατόμου. Τόσο μεγαλύτερη όσο νεώτερο είναι το άτομο.  Με την πάροδο της ηλικίας ένας μεγάλος αριθμός των γονιδίων των κυττάρων αυτών απενεργοποιείται ενώ  πολλά άλλα ενεργοποιούνται. Μια πρόσφατη μελέτη σε άτομα από  27 έως  73 ετών έδειξε ότι 432 γονίδια αυξάνουν τη δραστηριότητά τους με την πάροδο της ηλικίας στα βλαστοκύτταρα,  άλλα 432 την μειώνουν, ενώ κλινικές εφαρμογές σε ασθενείς  δείχνουν καλύτερα αποτελέσματα από την αυτόλογη χρήση των βλαστοκυττάρων σε νεώτερα άτομα. Ακόμα και εάν κάποτε  η τεχνολογία των επαγόμενων βλαστοκυττάρων (iPSC) ξεπεράσει το εμπόδιο της ογκογένεσης,  τα νεαρά βλαστοκύτταρα θα είναι το πλέον κατάλληλο υλικό για την τεχνολογία αυτή,  δεδομένου ότι  αυτά μπορούν να μετατραπούν σε επαγόμενα με μικρότερη παρέμβαση στο γενετικό υλικό.

Ένα από τα πιο σημαντικά γονίδια που καταστέλλονται με την πάροδο της ηλικίας στα βλαστοκύτταρα είναι το γονίδιο της τελομεράσης, ένα ένζυμο που καθορίζει τον αριθμό των διαιρέσεων ενός κυττάρου, και συνεπώς την βιολογική του ηλικία. Με βάση τα δεδομένα αυτά φαίνεται ότι τα βλαστοκύτταρα στον άνθρωπο γερνούν και ότι το γήρας του ανθρώπινου οργανισμού οφείλεται σε σημαντικό βαθμό  στη γήρανση των βλαστοκυττάρων του.

Σήμερα γνωρίζουμε ότι τα βλαστοκύτταρα που μπορούμε να συλλέξουμε κατά τη στιγμή της γέννησης,  επειδή έχουν ηλικία μηδέν, διατηρούν στο ακέραιο τις αναπλαστικές  και θεραπευτικές τους ιδιότητες. Τα βλαστοκύτταρα αυτά μπορούν να διατηρηθούν στο υγρό άζωτο για χρονικό διάστημα που ξεπερνάει τα όρια της ανθρώπινης ζωής και να αποψυχθούν, όταν χρειασθεί χωρίς να χάσουν τις θεραπευτικές και αναπλαστικές τους ιδιότητες. Οι εφαρμογές  και χρήσεις των κυττάρων αυτών στα τυχερά άτομα που οι γονείς τους είχαν προνοήσει να φυλάξουν το  πολύτιμο αυτό υλικό κατά τη στιγμή της γέννησης γίνονται γνωστές  από τις εκατοντάδες κλινικές ανακοινώσεις  που κατακλύζουν  καθημερινά τον Ιατρικό επιστημονικό τύπο. Οι εφαρμογές αυτές βασισμένες σε χιλιάδες προηγούμενες πειραματικές μελέτες αφορούν όλες σχεδόν τις ιατρικές ειδικότητες.

Στον τομέα της καρδιολογίας/καρδιοχειρουργικής, επιστημονική ομάδα από το Πανεπιστήμιο του Τέξας στις ΗΠΑ ανακοίνωσε σημαντική βελτίωση της καρδιακής λειτουργίας  μετά τη χορήγηση αυτόλογων βλαστοκυττάρων σε 20 ασθενείς  με καρδιακή ανεπάρκεια. Όπως ήταν αναμενόμενο οι νεώτεροι σε ηλικία ασθενείς είχαν  τα καλύτερα αποτελέσματα. Παρόμοια αποτελέσματα έδειξε και μελέτη που έγινε στο Νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης. Μια τρίτη πρόσφατη ανακοίνωση από το πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης σε 31 ασθενείς με ισχαιμική καρδιοπάθεια, όπως και δεκάδες άλλες από όλο τον κόσμο, συμφωνεί με τα παραπάνω δεδομένα.

Στον τομέα της Πνευμονολογίας, το Πανεπιστήμιο της Αλεξανδρούπολης ανακοίνωσε βελτίωση σε 182 ασθενείς με ιδιοπαθή πνευμονική ίνωση , στους οποίους χορήγησε αυτόλογα βλαστοκύτταρα. Πρέπει να σημειωθεί ότι στην ανίατη αυτή ασθένεια η επιδείνωση του ασθενούς είναι ο κανόνας.

Στον τομέα της γαστρεντερολογίας διαβάζουμε για εντυπωσιακά ευεργετικά  αποτελέσματα σε 90  ασθενείς με τελικού σταδίου ηπατική ανεπάρκεια, ενώ αναφέρονται και μελέτες για την θεραπεία της νόσου του Crohn.

Στον τομέα της Γυναικολογίας και Αναπαραγωγικής Ιατρικής, εντύπωση προκαλεί η περίπτωση αναγέννησης του ενδομητρίου σε μία γυναίκα με  βαρείας μορφής σύνδρομο Asherman, και η εν συνεχεία απόκτηση απογόνων από την γυναίκα αυτή με εξωσωματική γονιμοποίηση.

Στον τομέα της Νευρολογίας, σημαντική είναι η ανακοίνωση επιστημονικής ομάδας από το Πανεπιστήμιο του Σαπόρο της Ιαπωνίας σχετικά με τη  χορήγηση αυτόλογων βλαστοκυττάρων σε 12 ασθενείς με εγκεφαλικό επεισόδιο, που δημοσιεύθηκε στο έγκυρο περιοδικό Brain. Όλοι οι ασθενείς παρουσίασαν σημαντική βελτίωση μετά τη θεραπεία.

Στον τομέα της Οφθαλμολογίας εντύπωση προκαλεί η θεραπεία εγκαυμάτων του κερατοειδούς με αυτόλογα βλαστοκύτταρα σε 112 ασθενείς , που ανακοινώθηκε πρόσφατα από το Πανεπιστήμιο   Μοντένα της Ιταλίας.

Στον τομέα της Ορθοπεδικής, υπάρχουν ανακοινώσεις για  ιατρικές εφαρμογές των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων από τον μυελό των οστών και το λίπος, για την επούλωση επιπεπλεγμένων  καταγμάτων, την αναγέννηση του χόνδρου των αρθρώσεων, αλλά και πρόοδος στην  ιστική μηχανική δημιουργίας μεσοσπονδυλίων δίσκων.

Στον τομέα της Πλαστικής Χειρουργικής εντυπωσιακά είναι τα αποτελέσματα των εφαρμογών των βλαστοκυττάρων στην επούλωση δυσίατων πληγών και εγκαυμάτων, όπως είναι οι πληγές  που προκαλούνται μετά από έκθεση σε ραδιενεργό ακτινοβολία.

Τέλος στον τομέα της Ρευματολογίας υπογραμμίζονται  οι γνωστές πλέον ανοσορυθμιστικές δράσεις των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων σε αυτοάνοσες νόσους, όπως η ρευματοειδής αρθρίτιδα και αναφέρεται η θεραπεία 19 ασθενών με συστηματική σκλήρυνση (σκληροδερμία).

 

Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ    ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ

Η χρήση βλαστικών κυττάρων στη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας αποτελεί πεδίο μεγάλου ενδιαφέροντος μεταξύ των επιστημόνων και η συχνότερη ερώτηση των ασθενών  προς τους θεράποντες ιατρούς είναι σε ποια φάση βρίσκεται η θεραπεία της σκλήρυνσης με τη χρήση των βλαστοκυττάρων.

250.000-300.000 ασθενείς στις ΗΠΑ και 100.000 στον Καναδά υποφέρουν από σκλήρυνση και περί τα 2,3 εκατ παγκοσμίως. Η νόσος χαρακτηρίζεται ως αυτοάνοσος και ως κύριο χαρακτηριστικό της έχει νευρολογικές εκδηλώσεις με υφέσεις και εξάρσεις. Προσβάλλει  και καταστρέφει τα περιβλήματα  των νεύρων στον εγκέφαλο και στο νωτιαίο μυελό, δημιουργώντας κινητικά και αισθητικά προβλήματα στις περιοχές που αντίστοιχα νευρώνουν.

Η σκλήρυνση προχωρεί  με υφέσεις και εξάρσεις με συμπτώματα έντονα ή ήπια και πολυεστιακές νευρολογικές βλάβες μόνιμες  ή παροδικές.

Τα τελευταία χρόνια από τον FDA έχουν εγκριθεί και κυκλοφορούν 12 φάρμακα τα οποία υπόσχονται ελάττωση της βαρύτητας των συμπτωμάτων, επιβράδυνση της εξέλιξης της νόσου και πιθανή αναστροφή των νευρολογικών βλαβών.  H ανάλυση του γονιδιώματος σε 10.000 ασθενείς με σκλήρυνση και 17.000 υγιείς έδειξε συσχέτιση της νόσου με γονίδια, τα οποία όμως δεν έχουν σαφή  κληρονομικότητα.

Τα τελευταία  χρόνια σε πολλές κλινικές μελέτες  αξιολογείται η χρήση των βλαστοκυττάρων και δημοσιεύονται τα αποτελέσματα.  Ως πηγή βλαστοκυττάρων χρησιμοποιείται ο μυελός των οστών και το λίπος.

Πρόσφατα το νοσοκομείο της  Ottawa ανακοίνωσε τη συμμετοχή 20 ασθενών με σκλήρυνση,  σε  κλινική μελέτη με  χρήση μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων τους οποίους στη συνέχεια θα αξιολογήσει. Η περιοχή της Μανιτόμπα  θεωρείται από τις περιοχές με την υψηλότερη συχνότητα της νόσου.  Τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα υπάρχουν στο μυελό των οστών, στον λιπώδη ιστό και στην ουσία Wharton που περιβάλλει τα αγγεία του ομφαλίου λώρου.  Ρυθμίζουν τη λειτουργία  του ανοσοποιητικού συστήματος και ελαττώνουν τη φλεγμονή.

Οι ερευνητές θα μελετήσουν την αντιφλεγμονώδη,  αλλά  και άλλες δράσεις  των βλαστοκυττάρων και την επίδραση τους στους ασθενείς. Πολλά από τα χρησιμοποιούμενα σήμερα φάρμακα  ελαττώνουν τη φλεγμονή, τα βλαστοκύτταρα όμως εκτός αυτής συμβάλλουν και στην αποκατάσταση των βλαβών που προκύπτουν μετά από  κάθε υποτροπή. Η μελέτη αυτή θα διεξαχθεί σε δύο νοσοκομεία και θα συμμετέχουν  ασθενείς με σοβαρή υποτροπιάζουσα πρωτογενή και δευτεροπαθή σκλήρυνση.  Από τους  ασθενείς που θα επιλεγούν οι μισοί θα πάρουν αυτόλογα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα του μυελού των οστών τα οποία θα καλλιεργηθούν για να επιτευχθεί συγκεκριμένος αριθμός, ανάλογος  με το βάρος του ασθενούς,  οι υπόλοιποι θα λάβουν φυσιολογικό ορό και όλοι θα παρακολουθηθούν για 6 μήνες.

Αν και τα μεσεγχυματικά κύτταρα έχουν τη δυνατότητα να μετατρέπονται σε άλλα είδη κυττάρων, οι επιστήμονες θα επικεντρωθούν στην ικανότητα τους να συγκεντρώνονται στην περιοχή που πάσχει. Η δράση των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων είναι τοπική ανεξαρτήτως του είδους του ιστού. Στους ασθενείς με σκλήρυνση δεν υπάρχουν ενδογενή βλαστοκύτταρα στις περιοχές των βλαβών. Τα χορηγούμενα βλαστοκύτταρα  εγκαθίστανται στην περιοχή της βλάβης, εκκρίνουν αυξητικούς παράγοντες και προκαλούν τοπική αναγέννηση των ιστών, σύμφωνα με μελέτες σε πειραματόζωα.

H χρήση των αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων στη θεραπεία της σκλήρυνσης, αλλά και άλλων μορφών αυτοάνοσων ασθενειών,  απαιτεί προηγούμενη  χρήση χημειοθεραπείας  και είναι γνωστή και αποτελεσματική εδώ και αρκετά χρόνια. Η χημειοθεραπεία σε ποσοστό 2% έχει επιπλοκές και η χρήση της δεν ενδείκνυται σε νεαρούς ασθενείς.

Η χρήση των μεσεγχυματικών κυττάρων δεν απαιτεί  προηγηθείσα χημειοθεραπεία,  αποτελεί αντικείμενο αυτής της κλινικής μελέτης και η επιτυχία αυτής της θεραπείας θα αποτελέσει έναυσμα για χρήση σε περισσότερα  αυτοάνοσα νοσήματα.

Οι ασθενείς με σκλήρυνση  αποτελούν  την πλέον πολυδάπανη ομάδα νοσηλείας. 9 χώρες συμμετέχουν σε αυτή την κλινική μελέτη, μεταξύ αυτών και η Ιταλία η οποία αποτελεί μια από τις πρώτες χώρες η οποία χρησιμοποιεί τις κυτταρικές θεραπείες για τη θεραπεία της σκλήρυνσης.

Οι εν λόγω ασθενείς θα εξακολουθήσουν να παρακολουθούνται συστηματικά για μεγάλο χρονικό διάστημα για να προσδιοριστεί με μεγάλη  ακρίβεια η διάρκεια της δράσης των βλαστοκυττάρων.

Η χρήση των βλαστοκυττάρων προτείνεται να εφαρμόζεται σε ασθενείς οι οποίοι παρά την λήψη της φαρμακευτικής θεραπείας με ανοσοκατασταλτικά και κορτικοστεροειδή δεν εμφανίζουν ύφεση.

Η χρήση της κυτταρικής θεραπείας στη σκλήρυνση δεν έχει πάρει έγκριση από τον FDA,   ενώ  η Εθνική Εταιρεία της Πολλαπλής Σκλήρυνσης των ΗΠΑ χρηματοδοτεί 15 προγράμματα κυτταρικών θεραπειών με τελικό σκοπό την πρόληψη των εξάρσεων και την αποκατάσταση των προκληθεισών νευρολογικών βλαβών.

Οι επιστήμονες καταλήγουν ότι η  χορήγηση των βλαστοκυττάρων αραιώνει τις υποτροπές της σκλήρυνσης, βελτιώνει την κινητικότητα και την κλινική  εικόνα των ασθενών, ρυθμίζει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος,  ελαττώνει την  επιθετικότητα του προς το νευρικό σύστημα και σε πειραματικό επίπεδο φαίνεται ότι αποκαθιστά το μυελώδες έλυτρο.

 

ΤΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΩΝ ΤΟΥ ΟΦΘΑΛΜΟΥ

Ο  οφθαλμός είναι ένα σύνθετο όργανο, το οποίο αποτελείται από το πρόσθιο και το οπίσθιο μέρος. Το οπίσθιο μέρος, νευρικής προέλευσης,  είναι πολύ δύσκολο στη θεραπεία λόγω της περιορισμένης αναγεννητικής ικανότητας των νευρικών στοιχείων που περιέχει. Σήμερα γίνονται αξιόλογες προσπάθειες στην Αγγλία για την αντιμετώπιση βλαβών της ωχράς κηλίδας και του οπτικού νεύρου με τη χρήση εμβρυϊκού τύπου βλαστοκυττάρων. Η μέθοδος παρουσιάστηκε σε εφαρμογή σε ασθενείς  στα πλαίσια του ISCT τον Απρίλιο του 2014 στο Παρίσι. Αν και τα εμβρυικού τύπου βλαστοκύτταρα δεν χρησιμοποιούνται στην Ιατρική  φαίνεται ότι η επιστημονική ομάδα βρήκε τρόπο να τα χρησιμοποιήσει με ασφάλεια.  Το Υπουργείο Υγείας το οποίο υποστηρίζει τη θεραπεία,  αναμένεται να την επεκτείνει σε περισσότερους ασθενείς και με αυτό τον τρόπο θα επαναφέρει σε δραστηριότητα ασθενείς οι οποίοι δεν μπορούν σήμερα να αυτοεξυπηρετηθούν.

Οι ασθένειες των οπίσθιων χώρων του οφθαλμού οφείλονται σε κληρονομικά αίτια, αλλά είναι και εκφυλιστικού τύπου, όπως το γλαύκωμα, η υπέρταση και ο διαβήτης και στην πλειονότητα τους αφορούν ενήλικες.

Οι πρόσθιοι χώροι  του οφθαλμού, μεσεγχυματικής προέλευσης,  συνήθως πάσχουν από τραυματικά αίτια και επιδέχονται επισκευών με τη χρήση βλαστοκυττάρων.  Ένα όργανο το οποίο συχνά τραυματίζεται είναι ο κερατοειδής ο οποίος χρήζει άμεσης αποκατάστασης, δεδομένου ότι αποτελεί την πύλη εισόδου του φωτός στο μάτι και τη δημιουργία της όρασης. Τραύματα του κερατοειδούς οδηγούν στη θόλωση του και ελάττωση της όρασης, η οποία στις βαρύτερες καταστάσεις για την αποκατάσταση οδηγεί στην  μεταμόσχευση. Η μεταμόσχευση συνοδεύεται από επιπλοκές και δεν είναι η πρώτη λύση του προβλήματος.

Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιούνται οι κυτταρικές θεραπείες με τη χρήση μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων για την αποκατάσταση του τραυματισμένου επιθηλίου του κερατοειδούς. Τα  βλαστοκύτταρα λαμβάνονται από το λιπώδη ιστό, ποσότητας 5 gr με μικρή υποδόρια λιπεκτομή, διαχωρίζονται  στο εργαστήριο,  στη συνέχεια τοποθετούνται   σε αυτόλογο  ικρίωμα και καλύπτουν την τραυματισμένη περιοχή του  κερατοειδή.  Η μέθοδος είναι ασφαλής και αποτελεσματική, και οδηγεί σε πλήρη αποκατάσταση και διαύγεια του κερατοειδούς.

Εκτός από το λιπώδη ιστό μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα  λαμβάνονται σε περιορισμένη ποσότητα από την σκληροκεράτια ζώνη του οφθαλμού, η οποία βρίσκεται στα όρια σκληρού και κερατοειδούς  χιτώνα.  Τα κύτταρα  αυτά επειδή είναι λίγα σε αριθμό χρήζουν κυτταρικού πολλαπλασιασμού  ώστε  να επιτευχθεί  αριθμός κυττάρων ανάλογος με το μέγεθος της βλάβης. Σε περιπτώσεις μεγάλης βλάβης του κερατοειδή ο αριθμός των  μεσεγχυματικών κυττάρων της σκληροκεράτιας ζώνης είναι περιορισμένος και η ποιότητα τους δεν ευνοεί τον πολλαπλασιασμό. Στις περιπτώσεις αυτές γίνεται αλλογενής χρήση κυττάρων  από υγιή δότη, η οποία συνοδεύεται από  επιπλοκές με κυριότερη την απόρριψη λόγω χαμηλής ιστοσυμβατότητας.

Πρόσφατα ανακοινώθηκε η πρώτη έγκριση σκευάσματος μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων από την σκληροκεράτια ζώνη στην Ευρώπη για τη θεραπεία των τραυματισμών του κερατοειδή. Το σκεύασμα είναι αλλογενές,  αναμένεται να χρησιμοποιηθεί από μεγάλο αριθμό ασθενών και να ελαττώσει τον αριθμό των ασθενών που παραπέμπονται για μεταμόσχευση.

Πρόσφατα επίσης αναφέρθηκε επιτυχής  χρήση των βλαστοκυττάρων από τον πολφό των νεογιλών δοντιών  και των φρονιμιτών για την αντιμετώπιση τραυματισμών του κερατοειδή.

ΝΕΟΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΓΟΝΙΔΙΑΚΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ

Οι γονιδιακές θεραπείες  αποτελούν την αιχμή του δόρατος της θεραπείας  των κληρονομικών ασθενειών  και ήδη υπάρχουν δημοσιευμένα αποτελέσματα εφαρμογής σε ασθενείς.

Η πρώτη χρήση γονιδιακής θεραπείας έγινε σε ασθενείς  με μεσογειακή αναιμία. Η κληρονομικότητα της ασθένειας αυτής είναι γνωστή όπως και η μετάλλαξη η οποία την προκαλεί.   Η γονιδιακή θεραπεία αρχικά εφαρμόστηκε από την αιματολόγο  Cavazzana σε δύο παιδιατρικούς ασθενείς στο Παρίσι,  οι οποίοι 12 μέρες μετά τη θεραπεία δεν  είχαν ανάγκη μετάγγισης. Το 2010 ανακοινώθηκε η γονιδιακή θεραπεία ασθενούς ο οποίος έξι χρόνια μετά τη  θεραπεία παραμένει ελεύθερος μεταγγίσεων.  Το μεγαλύτερο πρόβλημα στους ασθενείς με μεσογειακή αναιμία είναι οι επιπλοκές των αλλεπάλληλων μεταγγίσεων, οι οποίες εκτός του κινδύνου μετάδοσης μολυσματικών ασθενειών φορτώνουν τον ασθενή με μεγάλες ποσότητες σιδήρου,  οι οποίες προκαλούν ανεπάρκεια των οργάνων του. Παγκόσμια αναφέρονται 288.000 ασθενείς με μεσογειακή αναιμία που χρήζουν μεταγγίσεων και οι 15000 εξ αυτών ζουν στις ΗΠΑ. Για τη μεταφορά του υγιούς γονιδίου στα πάσχοντα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα του  ασθενή χρησιμοποιούνται εξασθενημένοι ιοί HIV και διάφοροι άλλοι ρετροϊοί οι οποίοι προσκολλώνται σταθερά στο γονιδίωμα των αιμοποιητικών κυττάρων και ενσωματώνουν το φυσιολογικό γονίδιο που ρυθμίζει την παραγωγή της υγιούς αιμοσφαιρίνης. Οι παρενέργειες της θεραπείας κατά την  ιατρό κ Cavazzana ήταν ελάχιστες, παρατηρήθηκε μόνο μια μικρή ελάττωση του αριθμού των λευκών, λόγω της προηγηθείσας  χημειοθεραπείας,  η οποία αποκαταστάθηκε σύντομα. Στη μελέτη αυτή θα ενταχτούν άλλοι 20 ασθενείς με μεσογειακή αναιμία συνολικά  και η μελέτη στη συνέχεια  θα προχωρήσει  στη γονιδιακή θεραπεία της  δρεπανοκυτταρικής αναιμίας, μιας άλλης κληρονομικής αιμοσφαιρινοπάθειας της οποίας επίσης η μετάλλαξη είναι γνωστή.

Στη συνέχεια το UCLA ανακοίνωσε τη γονιδιακή θεραπεία 18 παιδιών  με το σύνδρομο της ανοσοανεπάρκειας, (ανεπάρκεια της διαμινάσης της αδενοσίνης-ADA). Τα παιδιά αυτά κατ ουσία δεν έχουν αναπτύξει το ανοσοποιητικό τους σύστημα με αποτέλεσμα να είναι ευάλωτα σε λοιμώξεις, οι οποίες ακόμα και οι πιο απλές καταλήγουν να είναι θανατηφόρες. Τα παιδιά αυτά πεθαίνουν συνήθως τον πρώτο χρόνο της ζωής τους, εάν δεν προχωρήσουν στη γονιδιακή θεραπεία. Η γονιδιακή θεραπεία της ADA  εφαρμόζεται από το 2009 και μέχρι σήμερα έχουν ολοκληρωθεί δύο πολυκεντρικές μελέτες με καλά αποτελέσματα.  Και οι 18 ασθενείς ηλικίας 3 μηνών έως 4 ετών που έλαβαν μέρος σε αυτές τις μελέτες  θεραπεύτηκαν πλήρως, χωρίς καμία παρενέργεια. Η πιο εντυπωσιακή περίπτωση αφορούσε δύο δίδυμα, εκ των οποίων μόνο το ένα είχε την ανεπάρκεια, ενώ το άλλο ήταν υγιές. Η μητέρα των διδύμων διαπίστωσε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία του ενός παιδιού της από την πρώτη εβδομάδα μετά τη γέννηση, παρά τις διαβεβαιώσεις των γιατρών της ότι η εντύπωση της οφείλεται στο δικό της στρες. Η διάγνωση της ασθένειας τέθηκε 6 εβδομάδες αργότερα και από τότε το παιδί τέθηκε σε απομόνωση  μέσα στο σπίτι του για τον κίνδυνο μετάδοσης νοσήματος. Το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών αυτών είναι τελείως  ανενεργό και εάν δεν τεθούν σε απομόνωση  καταλήγουν στον πρώτο χρόνο της ζωής τους. Η κλασική θεραπεία της νόσου αυτής είναι η μεταμόσχευση μυελού των οστών από υγιή και συμβατό αδελφό, ο οποίος στην προκειμένη περίπτωση δεν ήταν συμβατός και για το λόγο αυτό ακολούθησε η γονιδιακή θεραπεία των δικών του βλαστοκυττάρων.  Εάν η θεραπεία ήταν επιτυχής  θα εθεωρείτο ίαση και δεν θα υπήρχε συνέχεια της ασθένειας. Το παιδί θα ζούσε μια τελείως φυσιολογική ζωή. Ακολούθησε η γονιδιακή θεραπεία,  το  ανοσοποιητικό σύστημα του παιδιού αποκαταστάθηκε πολύ σύντομα και επανήλθε σε φυσιολογική ζωή 7 εβδομάδες μετά την έναρξη της θεραπείας. Το παιδί από τότε ζει φυσιολογικά.

Μια πολύ συχνή κληρονομική ασθένεια είναι η αιμοφιλία Β η οποία κληρονομείται μέσω των μητέρων, οι οποίες είναι φορείς, στα άρρενα μέλη της οικογένειας τα οποία νοσούν και εμφανίζουν συχνά αιμορραγίες ακόμα και με ελαφρό τραυματισμό. Η γονιδιακή θεραπεία της αιμορροφιλίας χρησιμοποιείται εδώ και αρκετά χρόνια σε πολλές χώρες του κόσμου και τελευταία ανακοινώθηκαν 11 νέοι ασθενείς οι οποίοι αντιμετωπίστηκαν με επιτυχία. Για τη θεραπεία 10 ασθενών χρειάζεται προετοιμασία 6 μηνών.

Στο παρελθόν έχουν γίνει προσπάθειες γονιδιακής θεραπείας της ινοκυστικής νόσου,  οι οποίες διεκόπησαν λόγω επιπλοκών.

Οι γονιδιακές θεραπείες έχουν τη δυνατότητα να εφαρμοστούν σε όλες τις μονογονιδιακές ασθένειες, στις οποίες πάσχει μόνο ένα γονίδιο και το οποίο έχει ανιχνευτεί. Στις περιπτώσεις αυτές το υγιές γονίδιο <<φορτώνεται>> σε έναν διεισδυτικό, αλλά αδρανοποιημένο ιό, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να ενσωματώνεται σταθερά στο γονιδίωμα του κυττάρου, να καταργεί τη λειτουργία του πάσχοντος γονιδίου  και να ρυθμίζει εφ εξής την φυσιολογική λειτουργία του κυττάρου.

Οι γονιδιακές θεραπείες αποτελούν το μέλλον της ιατρικής και η έρευνα στον τομέα αυτόν συνεχίζεται με εντατικούς ρυθμούς. Ωστόσο έχουν ακόμα αδυναμίες και εφαρμόζονται κατά περίπτωση. Οι αδυναμίες εστιάζονται στην ασφαλή μεταφορά των υγιών γονιδίων στο γονιδίωμα των πασχόντων κυττάρων και την μόνιμη παραμονή τους μετά την ενσωμάτωση. Ως μέσα μεταφοράς των γονιδίων σήμερα χρησιμοποιούνται διάφοροι ιοί, οι οποίοι έχουν μεν το πλεονέκτημα της μόνιμης σύνδεσης τους με το γονιδίωμα των κυττάρων, αλλά επειδή η σύνδεση τους είναι τυχαία ενδεχομένως να ενεργοποιούνται ογκογονίδια  και αυτό να έχει ως αποτέλεσμα την εμφάνιση κακοήθων όγκων. Επίσης έχει αναφερθεί επανεργοποίηση των ιών και εμφάνιση λοιμώξεων. Όλοι αυτοί οι λόγοι επιβάλλουν τη  βελτίωση των μεθόδων της γονιδιακής θεραπείας και προς την κατεύθυνση αυτή εστιάζονται οι έρευνες.

 

ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΑΛΛΟΓΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗΣ

Οι αλλογενείς μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών κλασικά εφαρμόζονται σε ασθενείς κάτω των 60 ετών στις περιπτώσεις  λευχαιμίας, εφ όσον η γενικότερη κατάσταση του ασθενούς επιτρέπει την ασφαλή χορήγηση υψηλής δόσης χημειοθεραπείας, η οποία προηγείται της μεταμόσχευσης. Στην περίπτωση των αλλογενών μεταμοσχεύσεων τα βλαστοκύτταρα προέρχονται από άγνωστο συμβατό δότη, διότι  ο ίδιος ασθενής δεν διαθέτει τα δικά του, αυτόλογα βλαστοκύτταρα.

Στην  αλλογενή  μεταμόσχευση για την αποφυγή της απόρριψης του ξένου μοσχεύματος στον ασθενή χορηγείται για μεγάλο χρονικό διάστημα  θεραπεία ανοσοκαταστολής, η οποία τον προστατεύει ως ένα βαθμό,  από την αντίδραση του μοσχεύματος κατά του ξενιστή και την χρόνια απόρριψη των οργάνων του από το ξένο ανοσοποιητικό σύστημα με το οποίο μεταμοσχεύτηκε.

Η χρόνια απόρριψη του δέρματος αποτελεί την συχνότερη επιπλοκή των αλλογενών μεταμοσχεύσεων του μυελού των οστών και εδώ και χρόνια υπάρχουν αναφορές ότι οι αλλογενώς μεταμοσχευθέντες ασθενείς εμφανίζουν συχνότερα κακοήθεις δερματικές εκδηλώσεις, όπως βασικοκυτταρικά και ακανθοκυτταρικά καρκινώματα καθώς και μελανώματα. Εκτός του δέρματος  έχει αναφερθεί  ότι και τα επιθήλια συχνά στους ασθενείς αυτούς εμφανίζουν κακοήθεις όγκους. Για τον λόγο αυτόν οι γιατροί συνιστούν την συστηματική παρακολούθηση των ασθενών  και την άμεση αφαίρεση οποιασδήποτε βλάβης ύποπτης για κακοήθη εξέλιξη. Στα συμπεράσματα αυτά κατέληξαν μετά από αναδρομική  μελέτη όλων των δημοσιεύσεων που αναφέρονταν στην ανάπτυξη κακοήθων όγκων του δέρματος σε ασθενείς μεταμοσχευθέντες με αλλογενή αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα μεταξύ των ετών  1995 και  2013.

Οι παράγοντες οι οποίοι ευθύνονται για την εμφάνιση κακοήθων δερματικών όγκων είναι η χρόνια απόρριψη του δέρματος από τα μη απόλυτα ιστοσυμβατά αλλογενή αιμοποιητικά μοσχεύματα, η παρατεταμένη θεραπεία ανοσοκαταστολής, η έκθεση σε ακτινοβολία, και η ελάττωση του αριθμού των  λεμφοκυττάρων.  Πολλοί εκ των ασθενών αυτών εκτός τω δερματικών εμφανίζουν αυτοάνοσα νοσήματα και  αναζωπύρωση λοιμώξεων.  Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία τα οποία αξιολογούνται στην απόφαση της αλλογενούς μεταμόσχευσης.

 

ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΧΡΗΣΕΙΣ ΤΩΝ  ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΙΧΥΡΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ

Η φύλαξη των βλαστοκυττάρων αποτελεί επιλογή των γονέων οι οποίοι θέλουν να προσφέρουν περισσότερη ασφάλεια στην οικογένεια τους.

Σε μερικές οικογένειες η φύλαξη των βλαστοκυττάρων προσφέρει άμεσο όφελος και σε αυτές συστήνεται εξ αρχής να γίνεται ιδιωτική φύλαξη. Οι περιπτώσεις αυτές αναφέρονται σε οικογένειες που ήδη υπάρχει πρόβλημα κακοήθειας ή κληρονομικής αιμοποιητικής ασθένειας, οι γονείς είναι διαφορετικής εθνικότητας, η κύηση είναι δίδυμη  και προέρχεται από εξωσωματική γονιμοποίηση. Σε κάθε άλλη περίπτωση οι γονείς έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στην ιδιωτική και  την δημόσια φύλαξη μετά από υπεύθυνη και τεκμηριωμένη ενημέρωση.

Τα βλαστοκύτταρα βασικά προορίζονται για αυτόν που του ανήκουν και κατ ανάγκη χορηγούνται σε ιστοσυμβατό αδελφό (εφ όσον δεν διαθέτει) μόνο για την περίπτωση θεραπείας κακοήθους ασθένειας. Στις κληρονομικές ασθένειες του αίματος σήμερα χρησιμοποιείται η γονιδιακή θεραπεία των βλαστοκυττάρων του ίδιου του ασθενούς ώστε να χρησιμοποιηθούν τα αυτόλογα βλαστοκύτταρα και να μην υπάρχει κίνδυνος απόρριψης. Οι παρακάτω απαντήσεις αφορούν κρίσιμα ερωτήματα που θέτουν οι γονείς πριν επιλέξουν τον τρόπο φύλαξης των βλαστοκυττάρων των παιδιών τους.

Πόσες χρήσεις αυτόλογων βλαστοκυττάρων (του ίδιου του ασθενούς) αναφέρονται σήμερα διεθνώς και για ποιες ασθένειες;

Οι παρακάτω πληροφορίες αποτελούν επίσημα στοιχεία του Παγκόσμιου Δικτύου που καταγράφει τις μεταμοσχεύσεις του ομφαλικού αίματος και του μυελού των οστών που  δόθηκαν στη δημοσιότητα τον Απρίλιο του 2010 και αποτελούν κατευθυντήριες γραμμές για την πολιτική που θα ακολουθήσουν τα κράτη σχετικά με τη φύλαξη των βλαστοκυττάρων. Τα στοιχεία αυτά δημοσιεύτηκαν από τον Al Gratwohl και συν το 2010 στο επιστημονικό περιοδικό JAMA, ένα από τα εγκυρότερα διεθνή ιατρικά περιοδικά. Στη μελέτη αυτή συμμετείχαν 1.327 επιστημονικές ομάδες από 71 χώρες οι οποίες βρίσκονται σε πέντε ηπείρους. Καταγράφηκαν όλα τα είδη των μεταμοσχεύσεων, αυτόλογων και αλλογενών που πραγματοποιήθηκαν από τις συμμετέχουσες ομάδες το έτος 2006 για τη θεραπεία κακοήθων, κληρονομικών και αυτοάνοσων ασθενειών. Το έτος αυτό πραγματοποιήθηκαν 50.417 μεταμοσχεύσεις εκ των οποίων οι 28.901 (57%) ήταν αυτόλογες και οι 21.516 (43%) ήταν αλλογενείς. Από τις 21.516 αλλογενείς μεταμοσχεύσεις στις 11.928 (55,4%) τα βλαστοκύτταρα προέρχονταν μέσα από την οικογένεια και στις 9.588 (44,5%) από τη δημόσια τράπεζα. Άρα η πραγματική προσφορά της οικογένειας προς την κοινωνία το έτος 2006 στο σύνολο των μεταμοσχεύσεων ήταν 40.829 μοσχεύματα, το 86%, και της δημόσιας 9.588, το 14%. Σε ότι αφορά τις λευχαιμίες η μελέτη που αναφέρθηκε παραπάνω αναφέρει ότι το έτος 2006 πραγματοποιήθηκαν 17.049 αιμοποιητικές μεταμοσχεύσεις σε ασθενείς με όλους τους τύπους των λευχαιμιών. Στις 15.210 (89%) περιπτώσεις έγιναν αλλογενείς μεταμοσχεύσεις και στις 1.839 (11%) αυτόλογες. Από τις 15.210 αλλογενείς μεταμοσχεύσεις οι 8.122 (53,5%) πραγματοποιήθηκαν με βλαστοκύτταρα που προήλθαν μέσα από την οικογένεια και οι 7.088 (46,5%) από δημόσια τράπεζα. Άρα και στην περίπτωση των λευχαιμιών το 2006 το 58,5% των μοσχευμάτων βρέθηκε είτε από τον ίδιο τον ασθενή είτε από την οικογένειά του. Και στην περίπτωση αυτή δεν είναι γνωστό πως θα διαφοροποιούνταν τα ποσοστά αυτά εάν οι ασθενείς διέθεταν υγειές αυτόλογο μόσχευμα που είχε συλλεγεί πριν από την εκδήλωση της νόσου.

Στο ίδιο ακριβώς ποσοστό κυμαίνονται και οι μεταμοσχεύσεις στη χώρα μας σύμφωνα με ανακοίνωση στις 8/5/2013 του Νοσοκομείου Παπανικολάου. Συγκεκριμένα για τη θεραπεία της λευχαιμίας και του λεμφώματος το έτος 2012 στο Νοσοκομείο Παπανικολάου έγιναν 90 μεταμοσχεύσεις εκ των οποίων οι 57 ήταν αυτόλογες (ποσοστό 63%), οι 19 από γονείς και αδέλφια και μόνο οι 14 (ποσοστό  15,5%) από δημόσια τράπεζα. Επομένως συνολικά το έτος 2012 το 84,5% των μοσχευμάτων του νοσοκομείου Παπανικολάου προήλθαν από την οικογένεια και μόνο το 15,5% από τη δημόσια τράπεζα, ποσοστά που συμφωνούν απόλυτα με τον υπόλοιπο κόσμο. http://www.almgnetwork.com/wp-content/uploads/2014/03/Ekthesi-pepragmenwn-Storgi-2012.pdf

Ο καρκίνος όπως και η λευχαιμία εκδηλώνονται μετά από μία σειρά μεταλλάξεων στα κύτταρα, η οποία τελικά καταλήγει σε καρκινογένεση. Οι τύποι της λευχαιμίας στα παιδιά είναι η οξεία μυελοβλαστική (ΟΜΛ) και η οξεία λεμφοβλαστική (ΟΛΛ). Η ΟΜΛ εκδηλώνεται σπάνια στα παιδιά ως de novo, συνεπεία συνυπάρχουσας άλλης διαταραχής του μυελού των οστών ή  μετάλλαξης AML-1 στα γεννητικά κύτταρα και δεν υπάρχει  προλευχαιμικός κλώνος. Εάν η ΟΜΛ εμφανιστεί σε μεγαλύτερη ηλικία ως αποτέλεσμα περιβαλλοντικής επιβάρυνσης ή δευτερογενώς λόγω προηγούμενης ακτινοθεραπείας ή χημειοθεραπείας θα γίνει αυτόλογη χρήση.

Για την εκδήλωση της ΟΛΛ  απαιτούνται δύο συνεχείς μεταλλάξεις. Η πρώτη μετάλλαξη οδηγεί στη δημιουργία και στην κυκλοφορία στο αίμα των προλευχαιμικών κλώνων. Εάν λοιπόν η μετάλλαξη συμβεί στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης του εμβρύου πριν τη γέννηση τότε και στο αίμα του ομφάλιου λώρου θα κυκλοφορούν προλευχαιμικοί κλώνοι. Από τις 100 περιπτώσεις παιδιών με προλευχαιμικούς κλώνους τελικά μόνο ένα παιδί θα προχωρήσει στη δεύτερη μετάλλαξη και θα αναπτύξει τη λευχαιμία, Mori et al 2002, Proc Natl Acad Sci USA, 99: 8242-8247. Οι προλευχαιμικοί κλώνοι στα υπόλοιπα παιδιά σιγά – σιγά καταστρέφονται από το αμυντικό τους σύστημα και τελικά εξαφανίζονται από την κυκλοφορία του αίματος. Για μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά και ενήλικες δεν τίθεται θέμα αναζήτησης προλευχαιμικών κλώνων, διότι έχει μεσολαβήσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τη γέννηση χωρίς την εκδήλωση της λευχαιμίας και άρα οι προλευχαιμικοί κλώνοι έχουν εξαφανιστεί από το αίμα. Ο προλευχαιμικός κλώνος ανιχνεύεται στα βλαστοκύτταρα με μοριακές εξετάσεις και έτσι μπορεί να αποκλειστεί η χρήση παθολογικών μοσχευμάτων.

Στη Δημόσια Τράπεζα τα δείγματα φυλάσσονται ανώνυμα και δεν γίνεται ποτέ έλεγχος για την ύπαρξη προλευχαιμικών κλώνων στα βλαστοκύτταρα του δότη ή άλλης μορφής μετάλλαξη. Έτσι το 5% των υποτροπών της λευχαιμίας μετά την αλλογενή  μεταμόσχευση οφείλεται σε προδιάθεση του μοσχεύματος, όπως ανακοινώθηκε το 2010 από τον Τομέα Αιματολογίας του Πανεπιστημίου του Manchester Royal Infirmary της Αγγλίας από τον Daniel Howard Wiseman (Biol Blood Marrow Transplant. 2011 Jun;17(6):771-89.

Λόγω της  ανωνυμίας εάν ο δότης προκύψει στο μέλλον να γίνει ασθενής, τα βλαστοκύτταρά του δεν μπορούν να εξεταστούν ως προς την ύπαρξη προλευχαιμικών κλώνων. Μάλιστα για τα δείγματα αυτά τα οποία προέρχονται από άγνωστους δότες θα έπρεπε να πραγματοποιείται και έλεγχος για τη μεταφορά κληρονομικών ασθενειών.

Πρόσφατα ήρθε στο φως της δημοσιότητας η περίπτωση μεταμόσχευσης δύο νεφρών σε δύο ασθενείς οι οποίοι κινδυνεύουν να αναπτύξουν επιθετική μορφή λεμφώματος, επειδή η νόσος δεν ανιχνεύτηκε έγκαιρα στο δότη και μέσω των νεφρών μεταφέρθηκε στους ασθενείς. Λεπτομερέστερη εξέταση μετά το θάνατο του άγνωστου δότη έδειξε οτι αυτός κατέληξε λόγω της επιθετικής μορφής λεμφώματος, το οποίο δεν κατέστη δυνατό να ανιχνευτεί έγκαιρα και να αποφευχθεί η διπλή μεταμόσχευση των νεφρών στους ιστοσυμβατούς ασθενείς. Το περιστατικό αυτό από μόνο του δείχνει την αδυναμία του συστήματος ακόμα και στην Αγγλία να προλάβει τους κινδύνους της αλλογενούς μεταμόσχευσης. Ανάλογα περιστατικά αναφέρονται σε περιπτώσεις μετάδοσης ηπατίτιδας, ιού HIV και πρόσφατα λύσσας (βιβλιογραφία).

Το 2007 δημοσιεύτηκε περίπτωση παιδιού ηλικίας 3 ετών με πρόβλημα οξείας λεμφοβλαστικής λευχαιμίας στο οποίο απέτυχε δύο φορές η χημειοθεραπεία και θεραπεύτηκε με τα δικά του βλαστοκύτταρα, τα οποία για προληπτικούς λόγους η οικογένειά του είχε φυλάξει κατά τη γέννηση, σε ιδιωτική τράπεζα στις ΗΠΑ, (Hayani et al 2007, Pediatrics 119, 296-300). Τέσσερα χρόνια μετά τη μεταμόσχευση το παιδί είναι καλά και ελεύθερο συμπτωμάτων. Στη λευχαιμία η συνολική επιβίωση μεταξύ ασθενών οι οποίοι πήραν δικά τους ή αλλογενή συμβατά μοσχεύματα δεν διαφέρει σημαντικά (Loy Ys et al 2007, Leuk Lymphoma, 48,72-9). Ποιό λοιπόν το πρόβλημα εάν ο ασθενής διαθέτει δικό του αυτομόσχευμα ή έστω μόσχευμα από συμβατό αδελφό, από τη στιγμή που οι γονείς είχαν προνοήσει να φυλάξουν το αίμα του ομφάλιου λώρου; Στην περίπτωση αυτή δεν θα επιβαρυνθούν και το κόστος της αγοράς.

Εξετάζοντας τις μεταμοσχεύσεις για τη θεραπεία των συμπαγών κακοήθων όγκων βλέπει κανείς οτι από τις 2.925 μεταμοσχεύσεις που συνολικά πραγματοποιήθηκαν το 2006 στις  2.772 περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν τα βλαστοκύτταρα των ίδιων των παιδιών (94,8%) και μόνο στις 153 περιπτώσεις χρησιμοποιήθηκαν βλαστοκύτταρα είτε από την οικογένεια, είτε από δημόσια τράπεζα (5,2%). Από τα 153 αυτά παιδιά τα 113 πήραν βλαστοκύτταρα μέσα από την οικογένειά τους. Άρα η ιδιωτική φύλαξη συνεισέφερε στο 98,6% των περιπτώσεων.

Στις περιπτώσεις των λεμφωμάτων επί 27.492 περιπτώσεων στις 23.990 (87,2%) χρησιμοποιήθηκαν αυτόλογες μεταμοσχεύσεις και μόνο στις 3.502 (12,8%) χρησιμοποιήθηκαν αλλογενείς. Εξ αυτών στις 2.088 (59,6%) τα βλαστοκύτταρα προέρχονταν μέσα από την οικογένεια και στις 1.414 (40,4%) από άγνωστο δότη. Άρα και στα λεμφώματα η ιδιωτική φύλαξη καλύπτει την οικογένεια σε ποσοστό 94,3%.

Στις κληρονομικές αιμοσφαιρινοπάθειες, όπως τη μεσογειακή αναιμία σε ποσοστό 86,5% χρησιμοποιήθηκαν βλαστοκύτταρα που προήλθαν μέσα από την οικογένεια.

Η μελέτη αυτή κατέληξε και σε άλλα σημαντικά συμπεράσματα, όπως οτι στην Αμερική και την Ευρώπη πραγματοποιούνται περισσότερες αυτόλογες μεταμοσχεύσεις, ενώ στις υπό ανάπτυξη χώρες περισσότερες αλλογενείς. Στην Αμερική αυτόλογες μεταμοσχεύσεις πραγματοποιούνται σε ποσοστό 58%, στην Ασία 42%, στην Ευρώπη 62,5% και στην Αφρική και στις μεσογειακές χώρες σε ποσοστό 34%.

1. Exp Hematol Oncol. 2013 Aug 8;2(1):22. Hairy cell leukemia in kidney transplantation: lesson from a rare disorder. Vinante F, Tomei P, Zaza G, Zamò A, Lupo A.

2. J Acquir Immune Defic Syndr. 1990;3(1):35-40.HIV-1 and HTLV-I infection in renal transplant recipients.

Perez G, Ortiz-Interian C, Bourgoignie JJ, Lee H, de Medina M, Allain JP, Schiff E, Parks E, Roth D, Milgrom M, et al.

3.   Blood. 2013 Jun 20;121(25):5098-103. HIV-infected kidney graft recipients managed with an early corticosteroid withdrawal protocol: clinical outcomes and messenger RNA profiles. Muthukumar T, Afaneh C, Ding R, Tsapepas D, Lubetzky M, Jacobs S, Lee J, Sharma V, Lee J, Dadhania D, Hartono C, McDermott J, Aull M, Leeser D, Kapur S, Serur D, Suthanthiran M.

4. JAMA. 2013 Jul 24;310(4):398-407. 10.1001/jama.2013.7986.Raccoon rabies virus variant transmission through solid organ transplantation. Vora NM, Basavaraju SV, Feldman KA, Paddock CD, Orciari L, Gitterman S, Griese S, Wallace RM, Said M, Blau DM, Selvaggi G, Velasco-Villa A, Ritter J, Yager P, Kresch A, Niezgoda M, Blanton J, Stosor V, Falta EM, Lyon GM 3rd, Zembower T, Kuzmina N, Rohatgi PK, Recuenco S, Zaki S, Damon I, Franka R, Kuehnert MJ; Transplant-Associated Rabies Virus Transmission Investigation Team

5. JAMA. 2013 Jul 24;310(4):378-9. Donor-derived infections with central nervous system pathogens after solid organ transplantation. Kaul DR.

6. Saudi J Kidney Dis Transpl. 2013 Jul;24(4):764-7.Esophageal histoplasmosis in a renal allograft recipient. Sharma LC, Falodia J, Kalla K, Kalla M, Gupta JB, Gupta SS, Beniwal P, Singh MN, Malhotra V, Agarwal D.

7. Transplantation. 2013 Jul 15;96(1):58-64. New-onset diabetes after transplantation (NODAT): an evaluation of definitions in clinical trials.

First MR, Dhadda S, Croy R, Holman J, Fitzsimmons WE.

Ποιοί είναι οι κίνδυνοι από την αυτόλογη και την αλλογενή μεταμόσχευση;

Στην αλλογενή μεταμόσχευση μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει μόσχευμα είτε από άγνωστο δότη, μέσω της δημόσιας τράπεζας, είτε από ιστοσυμβατό αδελφό. Στην περίπτωση που χρησιμοποιηθούν βλαστοκύτταρα από ιστοσυμβατό αδελφό τα ποσοστά επιβίωσης είναι πολύ υψηλότερα και οι επιπλοκές πολύ λιγότερες, επειδή η ιστοσυμβατότητα κληρονομείται στα παιδιά από τους γονείς^2,3,4. Μεταμοσχεύσεις με βλαστοκύτταρα από άγνωστο δότη εμφανίζουν σε ποσοστό έως 45% φαινόμενα απόρριψης τα πρώτα πέντε έτη, διότι παρά την εργαστηριακά τεκμηριωμένη ιστοσυμβατότητα το μόσχευμα τελικά δεν μπορεί να ενσωματωθεί στο σώμα του ασθενή⁵. Όλοι οι ασθενείς μετά την αλλογενή μεταμόσχευση συνεχίζουν να παίρνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα για την προστασία των μοσχευμάτων από την απόρριψη. Είναι γνωστό ότι τα φάρμακα αυτά προκαλούν σοβαρές παρενέργειες σε πολλά όργανα. Στις επιπλοκές της αλλογενούς μεταμόσχευσης αναφέρεται η εμφάνιση δερματικών κακοήθων όγκων, αλλά και άλλων όγκων επιθηλιακής προέλευσης⁶, υπέρτασης και σακχαρώδους διαβήτη⁷.

Στην αυτόλογη μεταμόσχευση υπάρχει 100% συμβατότητα του ασθενούς με τα βλαστοκύτταρά του και αυτό αποτελεί το μεγαλύτερο πλεονέκτημα, αλλά συγχρόνως και μειονέκτημα στις θεραπείες των λευχαιμιών. Ενώ ο κίνδυνος της απόρριψης είναι μηδενικός, εάν διαφύγουν της χημειοθεραπείας – ακτινοβολίας, η οποία προηγείται της μεταμόσχευσης, λευχαιμικά κύτταρα και εξακολουθήσουν να κυκλοφορούν στο σώμα του ασθενή, αυτά δεν αναγνωρίζονται ως ξένα κύτταρα και δεν καταστρέφονται από τα αλλογενή κύτταρα του μοσχεύματος. Για το λόγο αυτό υπάρχει κίνδυνος αναζωπύρωσης της νόσου. Από την άλλη όμως πλευρά όσο πιο επιθετικό είναι ένα αλλογενές μόσχευμα προς τα υπολειπόμενα λευχαιμικά κύτταρα, τόσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος της οξείας ή χρόνιας απόρριψης των οργάνων του ασθενούς. Το ιδανικό βέβαια μόσχευμα θα ήταν αυτό που ταυτόχρονα έχει αντιλευχαιμική δράση, αλλά δεν προκαλεί απόρριψη. Χρειάζεται μια λεπτή ισορροπία μεταξύ των δύο ανοσοποιητικών συστημάτων, του δότη και του ασθενούς. Για το λόγο αυτόν σήμερα πολλές έρευνες στρέφονται σε μεθόδους ενίσχυσης της αντιλευχαιμικής δράσης του μοσχεύματος με πολλαπλασιασμό των κυττάρων φυσικών φονέων, (Νatural Κiller Cells) του ομφαλοπλακουντιακού αίματος⁸. Η μέθοδος αυτή έχει το πλεονέκτημα οτι θα αυξήσει το όριο ηλικίας για τις αλλογενείς μεταμοσχεύσεις και δεν θα απαιτείται ισχυρή χημειοθεραπεία πριν τη μεταμόσχευση.

1. National Marrow Donor Program: 2009
2. Ferra C et all 2010, Biol Blood Marrow Transpl 16 (7):957-66.
3. Shaw PJ et al 2010, Blood 116 (19):400-15.
4. Moore J et al 2007. Biol Bone Marrow Transpl 13(5):601-7).
5. Smith R.A. et al 2009, Biol Blood Marrow Trans, 15:1086-1093.
6. Navneet S Majhail et al 2011. Blood Vol 117 (1):316-322.
7. Naveet S Majhail et al 2009. Biol Blood Marrow Transp 15 (9):1100-1107.
8. Boissel L et al 2008, Biol Bone Marrow Transp 14:1031-1038.

 

Έχει επιστημονική βάση η προτροπή προς τους γονείς, να δωρίσουν το ομφαλοπλακουντιακό αίμα και να φυλάξουν ιδιωτικά τα μεσεγχυματικά του ιστού του ομφαλίου λώρου στη δημόσια τράπεζα έναντι αμοιβής;

Τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα του ιστού του ομφαλίου λώρου είναι χρήσιμα για αυτόλογες και αλλογενείς χρήσεις και οι ισχυρισμοί της ελληνικής δημόσιας τράπεζας οτι οι γονείς πρέπει να δωρίζουν το αίμα του πλακούντα διότι σε περίπτωση που το παιδί τους νοσήσει από λευχαιμία θα του είναι άχρηστο, αλλά θα πρέπει να κρυοσυντηρούν και μάλιστα έναντι αμοιβής, προς την ίδια, μεσεγχυματικά κύτταρα από ένα μικρό κομμάτι του ομφαλίου λώρου μήκους 7,5cm δεν έχει επιστημονική βάση. Τα βλαστοκύτταρα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος είναι τόσο υγιή όσο υγιή είναι και τα μεσεγχυματικά του ιστού του ομφαλίου λώρου και η επιστημονική αλήθεια είναι οτι για τον ίδιο λόγο που πάσχουν τα βλαστοκύτταρα του αίματος του ομφαλίου λώρου πάσχουν και τα μεσεγχυματικά του ιστού του ομφαλίου λώρου, διότι προέρχονται από το ίδιο αρχέγονο μητρικό κύτταρο. Άρα εάν το αίμα του πλακούντα είναι ακατάλληλο για αυτόλογη χρήση στην περίπτωση της λευχαιμίας, με το σκεπτικό οτι έχει προδιάθεση για κακοήθεια, τότε και τα μεσεγχυματικά του ιστού του ομφαλίου λώρου είναι ακατάλληλα για τον ίδιο λόγο, διότι περιέχουν την ίδια προδιάθεση για κακοήθεια. Επομένως, είναι επιστημονικά  δεδομένο ότι εσφαλμένα η τράπεζα δημόσιας πρόσβασης θεωρεί υγιές αυτό για το οποίο πληρώνεται προκαταβολικά (1.000 ευρώ) και πάσχον αυτό για το οποίο θα πληρωθεί σε περίπτωση που το χρειαστεί ασθενής (30.000 ευρώ), χωρίς μάλιστα να βεβαιώνει κατά πόσο το αιμοποιητικό μόσχευμα που χορηγεί είναι απόλυτα υγιές, σύμφωνα με τα τελευταία δημοσιεύματα. Μάλιστα δεν δέχεται ομφαλοπλακουντιακό αίμα εάν δεν συνοδεύεται και από ιστό ομφαλίου λώρου.

Η επιλογή της φύλαξης των βλαστοκυττάρων ανήκει στους γονείς, αρκεί να έχουν  υπόψη τους όλα τα επιστημονικά και οικονομικά δεδομένα.  Τα βλαστοκύτταρα κατ αρχήν είναι χρήσιμα σε αυτόν που του ανήκουν, στη συνέχεια στον αδελφό του και στην οικογένειά του και μετά στην υπόλοιπη κοινωνία. Και αυτό δεν έχει ως βάση ηθικούς λόγους αλλά καθαρά ιατρικούς. Μόνο για κακοήθεις παθήσεις κάποιος αν δεν έχει δικά του βλαστοκύτταρα θα καταφύγει κατά σειρά σε αυτούς που αναφέρθηκαν παραπάνω για όλες τις υπόλοιπες χρήσεις στην ιατρική χρησιμοποιούνται τα αυτόλογα βλαστοκύτταρα.

Είναι αδιανόητος ο ισχυρισμός των ελληνικών δημοσίων τραπεζών ότι τα βλαστοκύτταρα είναι χρήσιμα για όλους τους άλλους εκτός από την οικογένεια.

Η  δημόσιας πρόσβασης τράπεζες απλά αποθηκεύουν βλαστοκύτταρα τα οποία δέχονται ως δωρεά και τα χορηγούν έναντι αμοιβής στον ιστοσυμβατό ασθενή, μόνο για τη θεραπεία της λευχαιμίας. Οι οικογενειακές τράπεζες έναντι του 1/20 του κόστους αυτού της δημόσιας πρόσβασης αποθηκεύουν ΟΠΑ για το ίδιο το παιδί και την οικογένεια του, για κακοήθεις και όχι μόνο παθήσεις.

Πληροφορίες για την ιδιωτική τράπεζα της Ακαδημίας Αθηνών θα βρείτε στην ιστοσελίδα http://www.bioacademy.gr/health-services?lang=gr

Μονοπρόσωπη  Ανώνυμη Εταιρεία με την επωνυμία: “Ιατροβιολογικές Επιστήμες και Τεχνολογίες” ΑΕ. για τη διαχείριση εσόδων από παροχή εξειδικευμένων ιατρικών και άλλων υπηρεσιών.

Ποιά είναι η πραγματική απήχηση των υπηρεσιών φύλαξης βλαστοκυττάρων στην κοινωνία και τί κοστίζουν στις οικονομίες των κρατών;

Σήμερα διεθνώς είναι καταγεγραμμένοι έντεκα εκατομμύρια δότες μυελού των οστών και ομφαλικού αίματος και παρ όλα αυτά μόνο το 50-70% των ασθενών βρίσκει ένα ιστοσυμβατό μόσχευμα¹. Στον ιδιωτικό τομέα μέχρι το 2006 είχαν καταγραφεί 134 ιδιωτικές τράπεζες φύλαξης με συνολικό αριθμό δειγμάτων 780.000 και στο δημόσιο τομέα 54 τράπεζες με 276.000 δείγματα. Αυτό ώθησε τις δημόσιες τράπεζες να ζητήσουν περισσότερες χρηματοδοτήσεις με σκοπό να αυξήσουν τον αριθμό των δειγμάτων τους ώστε περισσότεροι ασθενείς να μπορούν να βρουν ένα ιστοσυμβατό μόσχευμα. Η προσπάθεια αυτή έδειξε οτι  αυξάνοντας τα δείγματά της η δημόσια τράπεζα από τις 50.000 στις 150.000 αυξάνει μόνο κατά 6% την πιθανότητα να βρει ένας ασθενής ένα συμβατό μόσχευμα, ενώ το κόστος του δείγματος αυξάνει από τα 15.336 στα 46.613 δολάρια². Ταυτόχρονα όμως η δημόσια τράπεζα δεν μπορεί μετέχει σε αυτόλογες θεραπείες, οι οποίες αναμένεται να αυξηθούν ραγδαία τα αμέσως επόμενα χρόνια. To 2007, 1.260 ασθενείς στην Αγγλία είχαν ανάγκη μεταμόσχευσης. Εξ αυτών μόνο το 40% κατάφερε να βρει συμβατό μόσχευμα και εξ αυτών το 43% προήλθε από το εξωτερικό αν και η Αγγλία έχει μια δεξαμενή 650.000 εγγεγραμμένων δοτών. Σήμερα στην Αγγλία λειτουργεί μια δημόσια τράπεζα με 11.000 δείγματα η οποία στοχεύει στην επόμενη πενταετία να τα αυξήσει στις 20.000³. Ακόμα και εάν η τράπεζα της Αγγλίας διέθετε 50.000 δείγματα ομφαλικού αίματος θα είχε τη δυνατότητα να καλύψει μόνο το 49% των ασθενών και με συμβατότητα 5/6.

Αναλύοντας τα οικονομικά δεδομένα η δημόσια τράπεζα της Αγγλίας κατέληξε οτι για θεραπεία ασθενούς βάρους 38 κιλών και με ποσοστό απόρριψης δειγμάτων 14%, το κόστος ανά δείγμα είναι 920 ευρώ. Εάν θέλει να επιλέξει δείγματα τα οποία θα είναι κατάλληλα για σωματικό βάρος ασθενούς 55 κιλών τότε θα απορρίψει το 45% των εισερχόμενων δειγμάτων και το ανάλογο κόστος ανά δείγμα θα είναι 1.120 ευρώ. Εάν συνεχίσει ακόμα περισσότερο την επιλογή, τότε απορρίπτοντας το 64% των δειγμάτων θα έχει δείγματα κατάλληλα για θεραπεία ασθενούς βάρους 64 κιλών και ανάλογο κόστος ανά δείγμα 1.360 ευρώ.

Το αντίστοιχο κόστος για τις ελληνικές δημόσιες τράπεζες, σύμφωνα με τις οικονομικές μελέτες που έχουν δημοσιευτεί το 2009 είναι 2.352 ευρώ, ανεξαρτήτως βάρους ασθενούς και η τιμή πώλησης του μοσχεύματος εντός Ελλάδας 6.919 ευρώ⁴ και εκτός Ελλάδος 30.000 ευρώ. Το κόστος για τη Γαλλική δημόσια τράπεζα είναι 2.100 ευρώ ανά δείγμα. Το κόστος αγοράς δείγματος από το εξωτερικό μέσω της Ελληνικής Τράπεζας δημόσιας πρόσβασης είναι 30.000 ευρώ.

Η Αυστραλία σήμερα είναι η χώρα που διαθέτει το μεγαλύτερο αριθμό δημόσιων δειγμάτων ανά κάτοικο (5.8/10.000). Στη Γαλλία, η οποία υπήρξε πρωτοπόρος στις αλλογενείς μεταμοσχεύσεις, επιτρέπεται μόνο η δημόσια φύλαξη, και απαγορεύεται η οικογενειακή. Παρ όλα αυτά αντιστοιχούν ανά κάτοικο πολύ λιγότερα δείγματα, συγκριτικά με την Αυστραλία (0.8/10.000 κατοίκους) και φυλάσσονται 5.300 μονάδες, από της ίδρυσής της το 1995, με πληθυσμό 63 εκατομμυρίων κατοίκων και κατ έτος αριθμό γεννήσεων 300.000. Η Γαλλία έχει ανακηρύξει τα βλαστοκύτταρα των παιδιών της ως εθνικό πλούτο και απαγορεύει την οικογενειακή φύλαξη. Αντ’ αυτού όμως αποτελεί τη σημαντικότερη εξαγωγό χώρα βλαστοκυττάρων στον κόσμο. Οι δημόσιες τράπεζες στη Γαλλία για να καλύψουν ένα μέρος από τα έξοδά τους πωλούν έναντι ανταγωνιστικής αμοιβής τα μοσχεύματα τους στο εξωτερικό και για το λόγο αυτό φροντίζουν να αυξάνουν τις εξαγωγές και να ελαττώνουν τις εισαγωγές για να εξοικονομούν συνάλλαγμα. Στη Γαλλία, παρά την επικράτηση της δημόσιας φύλαξης, εισάγεται το 65% των μοσχευμάτων και μόνο το 40% προέρχεται από τις εθνικές τράπεζες. Έτσι παρ όλη την αποκλειστική χρήση των βλαστοκυττάρων από το κράτος, η Γαλλία ξόδεψε μεταξύ των ετών 2000 – 2005, 4,29 εκατομμύρια ευρώ για να εισάγει μοσχεύματα πληρώνοντας 18.000 ευρώ για κάθε εισαγόμενο δείγμα, ενώ το αντίστοιχο κόστος για τη δική της δημόσια τράπεζα είναι μόνο 2.100 ευρώ. Το κόστος δείγματος για τη δημόσια τράπεζα της Γαλλίας είναι από τα ακριβότερα στον κόσμο και αυτό αιτιολογείται από τις επενδύσεις που έχει κάνει στην ποιότητα. Ο αριθμός των αποθηκευμένων δειγμάτων στη Γαλλία σε σχέση με τις ετήσιες γεννήσεις είναι απογοητευτικά μικρός.

1. Kurtzberg J et al  2009, Curr Opin Pediatr 21(1):22-29
2. Howard DH, at al 2008. Med Decis Making, 28:243-253
3. Sergio Querol et al 2009. Haematologica, 94(4):536-541
4. www.eae.gr/new/LASCM2.pdf
5. Gregory Katz-Benichou 2007, Int J Healthcare Technology and Management.
6. bioacademy1steditiongreek.p

 

ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΤΕ ΤΗΝ BIOHELLENIKA ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΛΑΞΗ ΤΩΝ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ

1. Διαθέτει Διεθνή Διαπίστευση από την AABB η οποία δίνει τη δυνατότητα τα βλαστοκύτταρα που φυλάσσονται στη Biohellenika να χρησιμοποιούνται σε όλα τα νοσοκομεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
2. Διαθέτει άδεια από τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων, η μόνη σήμερα ιδιωτική τράπεζα στην Ελλάδα
3. Διαθέτει την διαπίστευση από το Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης (ΕΣΥΔ) για όλες τις εξετάσεις που με βάση τη νομοθεσία πρέπει να γίνονται στα βλαστοκύτταρα.
4. Παρέχει την ασφάλεια του διπλού χώρου φύλαξης. Η Biohellenika φυλάσσει τα βλαστοκύτταρα σε δύο ανεξάρτητους χώρους, στα εργαστήρια της στην Αθήνα και στα εργαστήρια της στη Θεσσαλονίκη για λόγους ασφάλειας.
5. Επεξεργάζεται όλο το μήκος του ομφαλίου λώρου (Πατέντα # 1007490) για την απομόνωση των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων και παρέχει τον μέγιστο δυνατό αριθμό μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων, ώστε στο μέλλον να μη χρειάζεται κυτταρικός πολλαπλασιασμός.
6. Δεν τεμαχίζει-πολτοποιεί-καλλιεργεί τον ιστό του ομφαλίου λώρου αλλά τον επεξεργάζεται πλήρως (50cm) για την απομόνωση του συνόλου των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων. Κρυοσυντηρεί μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα έτοιμα προς χρήση και ΠΟΤΕ  τεμάχια του λώρου. Αυτό διασφαλίζει την βιωσιμότητα όλων των βλαστοκυττάρων  και την άμεση παράδοση των κυττάρων όταν ζητηθούν.
7. Παρέχει την αποκλειστική υπηρεσία αποστράγγισης του Πλακούντα (Πατέντα # 1007478) συλλέγοντας ένα δεύτερο μόσχευμα αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων. Έτσι εξασφαλίζεται έως και διπλάσιος αριθμός αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων,  ο οποίος επαρκεί για τη θεραπεία αιματολογικών ασθενειών ακόμα και σε ενήλικα ασθενή μεγάλου σωματικού βάρους.
8. Διαθέτει Σύστημα Ιχνηλασιμότητας εγκεκριμένο από την ΑΑΒΒ, το ISBT 128, που ακολουθεί το δείγμα από τη λήψη έως και την τελευταία χορήγηση.
9. Πραγματοποιεί Βακτηριολογική ανάλυση στο δείγμα και ταυτοποιεί το  μικρόβιο και την ευαισθησία του στα αντιβιοτικά σε περίπτωση επιμόλυνσης).

10.  Πραγματοποιεί Ιολογικό έλεγχο για ανίχνευση των ιών ηπατίτιδας B, C και HIV, CMV με τη μέθοδο PCR στη μητέρα και στο ομφαλοπλακουντιακό αίμα και με τον τρόπο αυτόν εξέτασης δεν χρειάζεται επανέλεγχος της μητέρας μετά από εξάμηνο.

11.  Εκδίδει και παραδίδει ιατρικό αποτέλεσμα (Πόρισμα) για κάθε επεξεργασία με όλες τις πληροφορίες της επεξεργασίας, τα αποτελέσματα των ποιοτικών ελέγχων και τις μετρήσεις εμπύρηνων, αιμοποιητικών και μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων χρησιμοποιώντας την  κυτταρομετρία ροής.

12.  Επιτρέπει πολλαπλές χορηγήσεις των δειγμάτων λόγω της φύλαξης των βλαστοκυττάρων σε κρυοφυαλίδια (Πατέντα # 1007483).

13.  Έχει εμπειρία στις αυτόλογες κυτταρικές θεραπείες. Έχει υποστηρίξει με επιτυχία πάνω από 700 αυτόλογες θεραπείες έως σήμερα.

14.  Παραδίδει τα βλαστοκύτταρα για χορήγηση, εντός 48 ωρών από την υποβολή αίτησης από τον γονέα (Άρθρο # 3 Ιδιωτικού Συμφωνητικού).

15.  Παρέχει ΔΩΡΕΑΝ Ιατρική συμβουλή από τους γιατρούς της εταιρείας καθ’ όλη την διάρκεια της φύλαξης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1. Gluckman E, et al: Outcome of cord-blood transplantationfrom related and unrelated donors. EurocordTransplant Group and the European Blood AndMarrow Transplantation Group. N Engl J Med1997;337:373–381.
2. Ιστορία των Μεταμοσχεύσεων Αρχέγονων Αιμοποιητικών Κυττάρων (ΕΟΜ 13/3/2009
3. ΒioAcademy Bulletin-10/2007
4. Gluckman εκπομπή ΕΞΑΝΤΑΣ 2010
5. Lauber S et al. The Mannheim Cord Blood Bank: Experiences and Perspectives for the Future. Transfus Med Hemother. 2010 Apr;37(2):90-97.
6. http://www.eae.gr/images/uploads/Αρ%20πρωτ%201354.pdf
7. drastriotita-el-mon-metamosx08.ppt, ιστοσελίδα Αιματολογικής εταιρείας
8. Al Gratwohl συν 2010, JAMA, 303(16):1617-1623
9. Δελτίο Τύπου Αιματολογικής Εταιρείας Αθήνα 19 Μαΐου 2010
10. Smith RA et al 2009. Biol Blood Marrow & Transp 15:1086-1093
11. Krutzberg et al 2009: Curr Opin Pediatr 21(1):22-29
12. Joseph R. W. 2008. J Support Oncol,6:361-372
13. Wiseman DH at all 2011, Biol Blood Marrow Transpl http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20951819

 

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ BIOHELLENIKA ΣΤΟ 9^ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΝΟΣΟΥ ALZHΕΙMER ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ

 

Από 14-17 Μαΐου 2015 έγινε στη Θεσσαλονίκη το 9^ο Πανελλήνιο Συνέδριο της νόσου Alzheimer  και  συγγενών διαταραχών με διεθνή συμμετοχή.  Στο συνέδριο παρουσιάστηκαν  οι νεότερες γνώσεις σχετικά με την πρώιμη  διάγνωση και θεραπεία των ανοιών  με ιδιαίτερη έμφαση σε κλινικά πρωτόκολλα με τη χρήση των βλαστοκυττάρων.  Ο Πρόεδρος της Biohellenika καθηγητής κ Κολιάκος Γεώργιος μίλησε ως προσκεκλημένος ομιλητής  για τις κλινικές μελέτες και τα πρώτα αποτελέσματα της χρήσης βλαστοκυττάρων σε ασθενείς με άνοιες και γενικότερα νευροεκφυλιστικές παθήσεις.

Στο συνέδριο ανακοινώθηκε η έναρξη κλινικής μελέτης με τη χρήση βλαστοκυττάρων του λιπώδους ιστού σε ασθενείς με αρχόμενη νόσο  Alzheimer. Η μέθοδος πιλοτικά έχει εφαρμοστεί σε 4 ασθενείς και  μετά την θετική ανταπόκριση  θα προχωρήσει σε περισσότερους. Η Biohellenika μετέχει στις μελέτες αυτές, προσφέροντας τα εργαστήρια και την τεχνογνωσία της στην απομόνωση των βλαστοκυττάρων από το λιπώδη ιστό, οι οποίες παρέχονται από την Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ και την Πανελλήνια Εταιρεία Alzheimer.

Παράγωγα των βλαστοκυττάρων του ομφαλοπλακουντιακού αίματος (ΟΠΑ) εφαρμόζονται σε κλινικές δοκιμές σε ασθενείς με σκλήρυνση κατά πλάκας. Η θεραπεία αυτή άρχισε μετά από  παρατήρηση μιας αιματολόγου στο Πανεπιστήμιο Duke η οποία επί χρόνια χρησιμοποιούσε το ΟΠΑ για τη θεραπεία μεταβολικών νοσημάτων σε παιδιά. Τα μεταβολικά νοσήματα  επηρεάζουν την λειτουργία του  εγκεφάλου με αποτέλεσμα τα παιδιά να έχουν διανοητική υστέρηση και μη  συγκροτημένη σκέψη. Η αιματολόγος αυτή παρατήρησε ότι μετά από τη μεταμόσχευση των βλαστοκυττάρων του ΟΠΑ βελτιώνονταν και η λειτουργία του εγκεφάλου. Η παρατήρηση της αυτή στη συνέχεια μεταφέρθηκε και σε άλλα νευροεκφυλιστικά νοσήματα και σήμερα έχει επεκταθεί και στη νόσο Alzheimer  και τις υπόλοιπες άνοιες.

Τα μέχρι τώρα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά για τις  άνοιες, αρκεί η θεραπεία να γίνει στα αρχικά στάδια και να επαναληφθεί εάν χρειάζεται.

http://www.onlinehealth.gr/ereunes-gia-blastokyttarikes-therape/

 

Η BIOHELLENIKA ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΤΟ 21^ο ΕΤΗΣΙΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΩΝ ΚΥΤΤΑΡΙΚΩΝ ΘΕΡΑΠΕΙΩΝ (ISCT) ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ LAS VEGAS USA ΑΠO 27/5-30/5/2015 ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ ΜΕΛΕΤΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΤΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ

Ο Πρόεδρος της Biohellenika  καθηγητής της Βιοχημείας στο ΑΠΘ παρακολούθησε το ετήσιο συνέδριο της Διεθνούς Εταιρείας Κυτταρικής θεραπείας (ISCT), που ήταν  το 21^ο στη σειρά, και το οποίο έγινε στο Las Vegas από 27-30/5 2015. Στο συνέδριο αυτό η Biohellenika  παρουσίασε μελέτη με θέμα τις επιπτώσεις της γήρανσης στα βλαστοκύτταρα των ενηλίκων, μεθόδους αντιγήρανσης των βλαστοκυττάρων, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι είναι καλύτερα να συλλέγονται τα βλαστοκύτταρα σε νεαρές ηλικίες ή ακόμα καλύτερα κατά τη γέννηση για να μη χρειάζεται να επεμβαίνουμε για να τα επαναφέρουμε σε νεαρή κατάσταση.

Η επιστημονική κοινότητα λαμβάνοντας υπόψη ότι οι κυτταρικές θεραπείες είναι  σε εξέλιξη,  οι ασθενείς είναι μεγαλύτερης ηλικίας και δεν έχουν βλαστοκύτταρα φυλαγμένα κατά τη γέννηση έχει εγκρίνει τον τελευταίο χρόνο 160 κλινικές μελέτες στις οποίες χρησιμοποιούνται τα βλαστοκύτταρα του λιπώδους ιστού. Επειδή τα βλαστοκύτταρα του λιπώδους ιστού έχουν την ηλικία του ασθενούς ένα πεδίο της  έρευνας εστιάζει στη βελτίωση των βιολογικών ιδιοτήτων των ενήλικων βλαστοκυττάρων του λιπώδους ιστού.

Εκτός από τον λιπώδη ιστό, το ομφαλοπλακουντιακό αίμα (ΟΠΑ) και ο ιστός του ομφαλίου λώρου που συλλέγονται κατά τη γέννηση αποτελούν τις πλέον υποσχόμενες πηγές βλαστοκυττάρων για τη θεραπεία του εμφράγματος του μυοκαρδίου, της ΧΑΠ, του ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου, της ελκώδους κολίτιδας, της πολλαπλής σκλήρυνσης και  της μεσογειακής αναιμίας. Επίσης βλαστοκύτταρα του ιστού του ομφαλίου  λώρου   χρησιμοποιούνται σε πειραματικά μοντέλα για τη θεραπεία της νόσου του Huntington, της νόσου Alzheimer και της Πλάγιας Αμυοτροφικής Σκλήρυνσης.

Από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα στο πανεπιστήμιο Duke απομονώθηκε  ένας  παράγοντας ο οποίος προκαλεί αναγέννηση των νευρικών κυττάρων του εγκεφάλου  στα κληρονομικά μεταβολικά νοσήματα, σε τραυματισμούς του εγκεφάλου και στην εγκεφαλική παράλυση λόγω κακής οξυγόνωσης κατά τον τοκετό. Ο ίδιος παράγοντας επίσης χρησιμοποιείται στη θεραπεία του αυτισμού, ο οποίος δεν σχετίζεται με κληρονομικά αίτια. Σε ασθένειες που σχετίζονται με μεταβολικά και κληρονομικά νοσήματα και εμπλέκεται το νευρικό σύστημα το νοσοκομείο Duke προβαίνει σε αλλογενείς χρήσεις ΟΠΑ και εφαρμόζει το πρωτόκολλο θεραπείας αιματολογικών ασθενειών. Στο ίδιο νοσοκομείο ο ίδιος παράγοντας  επίσης χρησιμοποιείται στη θεραπεία της σκλήρυνσης κατά πλάκας.

 

ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ BIOHELLENIKA ΩΣ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΥ ΟΜΙΛΗΤΗ ΣΤΟ 2^οΣΥΜΠΟΣΙΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΗΣ ΑΙΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ-ΑΙΜΟΔΟΣΙΑΣ

Από τις 7-9 Μαΐου 2015 από την Ελληνική Εταιρεία  Ιατρικής Βιοχημείας με την επιστημονική συνδιοργάνωση της Ελληνικής εταιρείας Εργαστηριακής Αιματολογίας και Αιμοδοσίας διεξήχθη στο Πολεμικό Μουσείο στην Αθήνα το 6^ο Πανελλήνιο Συνέδριο Ιατρικής Βιοχημείας στο οποίο μίλησε ως προσκεκλημένος ομιλητής ο καθηγητής της Βιοχημείας της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ και Πρόεδρος της Biohellenika κ Κολιάκος Γεώργιος με θέμα << Από τα μονοκλωνικά αντισώματα στα βλαστοκύτταρα, τέσσερις επαναστάσεις σε μια γενιά>>.

Ο κ Κολιάκος αναφέρθηκε στην ταχύτητα με την οποία αποτελέσματα της βασικής έρευνας βρήκαν άμεσα εφαρμογή σε ασθενείς με κακοήθεις ασθένειες , αναφερόμενος στις στοχευμένες  θεραπείες με τα μονοκλωνικά αντισώματα, και την μετάβαση στα βλαστοκύτταρα τα οποία προσφέρουν  εξατομικευμένες, αποτελεσματικές, ασφαλείς, χωρίς παρενέργειες  και χαμηλού κόστους, οι οποίες  θα αλλάξουν τον τρόπο άσκησης της ιατρικής.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Συγγραφή: Κοκκώνα Κουζή- Κολιάκου, Καθηγήτρια Ιστολογίας – Εμβρυολογίας, Πρόεδρος Επιστημονικού Συμβουλίου Biohellenika

Επιμέλεια Έκδοσης: Αθηνά Παπαδοπούλου, Βιολόγος, Επιστημονικός συνεργάτης Biohellenika

 

Biohellenika News ΙΟΥΝΙΟΣ 2015     Λεωφόρος Γεωργικής Σχολής 65 Θεσσαλονίκη, 57001 Τηλέφωνο: 2310 474 282, 6944677746 Email: Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.