Λαμπερό χαμόγελο με βλαστοκύτταρα
ΛΑΜΠΡΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΜΕ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ
Το λέιζερ δεν φτιάχνει μόνο ένα λαμπερό χαμόγελο, αλλά μπορεί να επισκευάσει και τερηδονισμένο δόντι, ενεργοποιώντας τα βλαστοκύτταρα του πολφού.
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν μια «λαμπρή ιδέα» για να διορθώσουν τερηδονισμένα δόντια. Τα σφραγίσματα εκτός του ότι απαιτούν μια διαδικασία για την τοποθέτηση τους, έχουν ημερομηνία λήξης, διότι είναι συνθετικά, πρόσθετα υλικά τα οποία με το χρόνο χάνουν τη συνοχή τους με το υπόλοιπο δόντι.
Το λέιζερ μπορεί να χρησιμοποιηθεί πέρα από τα όρια της οδοντιατρικής στο χώρο της αναγεννητικής ιατρικής.
Είναι γνωστό ότι ο πολφός των δοντιών περιέχει βλαστοκύτταρα και οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν χαμηλής έντασης λέιζερ στο δόντι για να σχηματίσουν οδοντίνη από αυτά.
Η οδοντίνη αποτελεί τη μητρική ουσία του δοντιού η οποία στο εμφανές μέρος του δοντιού καλύπτεται από την αδαμαντίνη, η οποία αποτελεί τον σκληρότερο ιστό του σώματος και στην περιοχή της ρίζας από την οστεϊνη. Η αδαμαντίνη μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να δημιουργηθεί στο εργαστήριο λόγω της υπερβολικής σκληρότητας που έχει.
Η χρήση του λέιζερ στην ανάπλαση του δέρματος και στη θεραπεία της περιοδοντίτιδας και των ούλων είναι γνωστή εδώ και αρκετά χρόνια.
Τα λέιζερ χαμηλής ενέργειας επίσης χρησιμοποιούνται για την ενεργοποίηση των βλαστοκυττάρων πριν την χορήγηση τους στον ασθενή, με σκοπό την αύξηση του κυτταρικού πολλαπλασιασμού.
Η χρήση του λέιζερ στην οδοντιατρική οδηγεί στην ενεργοποίηση των βλαστοκυττάρων του πολφού τα οποία με τη σειρά τους γίνονται περισσότερο ενεργά, πολλαπλασιάζονται και συνθέτουν νέα οδοντίνη την οποία εναποθέτουν στην περιοχή της τερηδόνας.
Οι ερευνητές δημιούργησαν τεχνητή τερηδόνα στους γομφίους των τρωκτικών, ακτινοβόλησαν τον οδοντικό πολφό στη συνέχεια με το λέιζερ και τοποθέτησαν προσωρινές κάψες ώστε να δουν τον σχηματισμό της οδοντίνης στην περίοδο των 12 εβδομάδων.
Τα λέιζερ χαμηλής ενέργειας έχουν σήμερα εφαρμογές στην ανάπλαση του δέρματος και στο μέλλον πιθανόν να αποδειχθούν χρήσιμα στην αποκατάσταση ουλών, της καρδιάς μετά από έμφραγμα και στις ανθιστάμενες μορφές οστεομυελίτιδας.
Κολιάκου Κοκκώνα
Καθηγήτρια Ιατρικής