Εγκρίθηκε η χρήση των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων στη θεραπεία της λευχαιμίας
ΕΓΚΡΙΘΗΚΕ Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΣΕΓΧΥΜΑΤΙΚΩΝ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΛΕΥΧΑΙΜΙΑΣ
Εγκρίθηκε από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (FDA) η χρήση των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων για την αντιμετώπιση της απόρριψης των αιμοποιητικών μοσχευμάτων στις μεταμοσχεύσεις για τη θεραπεία της λευχαιμίας. Παρά την εργαστηριακή συμβατότητα τα αιμοποιητικά μοσχεύματα παραμένουν ξένα προς τον οργανισμό του ασθενή και για το λόγο αυτό στις αλλογενείς μεταμοσχεύσεις παρατηρείται το φαινόμενο της οξείας ή χρόνιας απόρριψης. Ο FDA ενέκρινε τη χρήση των μεσεγχυματικών κυττάρων για την προστασία των μοσχευμάτων, αλλά και του οργανισμού του ασθενούς από την απόρριψη και τις επιπλοκές της. Τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα έχουν την ιδιότητα να καταστέλλουν τη δραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενούς και με τον τρόπο αυτόν επιτρέπουν στα αιμοποιητικά μοσχεύματα να ενσωματωθούν στο μυελό των οστών και να παράγουν υγιές αίμα στις περιπτώσεις αντιμετώπισης της λευχαιμίας. Τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα λαμβάνονται από τον ιστό του ομφαλίου λώρου και το λίπος, κρυσοσυντηρούνται και χορηγούνται μαζί με το αίμα του πλακούντα στις περιπτώσεις αντιμετώπισης της λευχαιμίας. Ο τρόπος που δρουν είναι διπλός είτε ασκώντας ανοσορυθμιστική δράση, είτε παρέχοντας το υπόστρωμα εμφύτευσης των αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων στο μυελό των οστών. Η παρουσία των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων στο μυελό των οστών είναι απαραίτητη διαφορετικά ένα μόσχευμα δεν μπορεί να είναι λειτουργικό.
Για τις ιδιότητές τους αυτές τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση των αυτοάνοσων παθήσεων, όπως της σκλήρυνσης κατά πλάκας, του παιδικού σακχαρώδη διαβήτη, της ρευματοειδούς αρθρίτιδας, της ελκώδους κολίτιδας και της νόσου του Crohn. Στις αυτοάνοσες παθήσεις χρησιμοποιούνται πάντα αυτόλογα βλαστοκύτταρα, δηλαδή από τον ίδιο τον ασθενή. Επίσης τα κύτταρα αυτά χορηγούνται και στις μεταμοσχεύσεις οργάνων, όπως του νεφρού και πάντα προέρχονται από το δότη του οργάνου. Με τον τρόπο αυτό μειώνονται τα ποσοστά απόρριψης και οι δόσεις των ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων τα οποία παίρνει ο ασθενής σε καθημερινή βάση για την προστασία του οργάνου.
Η ελάττωση έως διακοπή της χορήγησης των φαρμάκων αυτών στις μεταμοσχεύσεις αποτελεί μέγιστο όφελος για τον ασθενή αφ ενός μεν γιατί η χορήγησή τους συνδέεται με πολλές και βαριές παρενέργειες και αφ ετέρου έχουν μεγάλο οικονομικό κόστος και χορηγούνται για μεγάλα χρονικά διαστήματα έως εφ όρου ζωής.
Κ ΚΟΛΙΑΚΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ