Χρήση βλαστοκυττάρων για τη θεραπεία ασθενών με λοίμωξη από τον HIV
Χρήση των αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων για τη θεραπεία της λοίμωξης από τον ιό HIV.
Είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια ότι τα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα μπορούν να θεραπεύσουν ασθενείς με λοίμωξη από τον HIV. Η αρχική διαπίστωση έγινε σε ασθενείς με λευχαιμία οι οποίοι υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων και έλαβαν ένα αλλογενές αιμοποιητικό μόσχευμα από ασθενή ο οποίος έφερε την ομόζυγο μετάλλαξη CCR5-Δ32 (CCR5-Δ32/Δ32). Η εν λόγω μετάλλαξη προστατεύει τα κύτταρα του ανοσοποιητικού από την προσβολή από τον ιό HIV, δεν επιτρέπει την επαφή με τον ιό και ως εκ τούτου οι άνθρωποι που την φέρουν δεν προσβάλλονται, όσες φορές και εάν έχουν εκτεθεί. Μετά τη χρήση των βλαστοκυττάρων ο ιός HIV παρέμεινε μη ανιχνεύσιμος για περισσότερα από 6 χρόνια μετά τη διακοπή της αντιϊικής θεραπείας.
Ωστόσο, η μέθοδος αυτή θεραπείας δεν θα τύχει ευρείας εφαρμογής, δεδομένου ότι τα βλαστοκύτταρα που θα χρησιμοποιηθούν θα πρέπει να πληρούν δύο ουσιαστικές προϋποθέσεις: να φέρουν την ομόζυγη μετάλλαξη CCR5-Δ32 και να είναι απόλυτα ιστοσυμβατά. Για τους δότες αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων από το περιφερικό αίμα ή τον μυελό των οστών υπάρχει ο περιορισμός της ιστοσυμβατότητας, ενώ για το ομφαλοπλακουντιακό αίμα λόγω του νεαρού της ηλικίας των βλαστοκυττάρων δεν απαιτείται απόλυτη ιστοσυμβατότητα.
Η αιμοποιητική μεταμόσχευση που χρησιμοποιεί αίμα ομφάλιου λώρου από δότες ομόζυγους για την μετάλλαξη CCR5-Δ32 είναι επί του παρόντος ο μόνος εφικτός τρόπος θεραπείας ασθενών που έχουν μολυνθεί από τον ιό HIV. Ωστόσο χρήση του ομφαλοπλακουντιακού αίματος θα γίνεται μόνο σε ασθενείς που εμφάνισαν λευχαιμία και ταυτόχρονα πάσχουν από την μόλυνση του ιού HIV. Δεν θα εφαρμόζεται σε ασθενείς που η πρωτογενής τους ασθένεια είναι η λοίμωξη από τον ιό, αλλά ως παρελκόμενη θεραπεία ασθενών με λευχαιμία που παρεμπιπτόντως πάσχουν και από HIV.