Νεότερα δεδομένα στη θεραπεία της Πολλαπλής σκλήρυνσης
Συγκριτική μελέτη μεταξύ της μεταμόσχευσης αυτόλογων αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων και της χρήσης φαρμακευτικής αγωγής
Μια νέα μελέτη προσθέτει νέα στοιχεία στη θεραπεία ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας με τη μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων και μάλιστα ασθενών που βρίσκονται σε πιο προχωρημένη φάση της νόσου.
Τα αυτόλογα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα χρησιμοποιούνται σε ορισμένους ασθενείς με σκλήρυνση για πάνω από 15 χρόνια, με σκοπό να επανεκκινήσουν το ελαττωματικό ανοσοποιητικό τους σύστημα. Μέχρι σήμερα τα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα έχουν χρησιμοποιηθεί για τη θεραπεία ασθενών που βρίσκονταν στα αρχικά στάδια της νόσου. Νεότερα ευρήματα υποδηλώνουν ότι το ίδιο θα μπορούσε να ισχύει και για ορισμένους ασθενείς που βρίσκονται στη δεύτερη φάση της νόσου, γνωστή ως δευτερογενής προϊούσα σκλήρυνση. Πρόσφατη δημοσίευση, η οποία αφορά 2.000 Ιταλούς ασθενείς με δευτερογενή προϊούσα σκλήρυνση κατά πλάκας που έλαβαν θεραπεία με βλαστοκύτταρα, αναφέρει ότι είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής για τα επόμενα 5 χρόνια σε σχέση με τους ασθενείς που έλαβαν τα τυπικά φάρμακα.
Συνολικά, το 62% δεν είδε καμία επιδείνωση στην αναπηρία του, σε σύγκριση με το 46% των ασθενών που λάμβαναν φαρμακευτική αγωγή. Ένας μικρός αριθμός, 19%, διατήρησε ακόμη και κάποια βελτίωση στο διάστημα πέντε ετών, έναντι του 4% που έλαβα τη φαρμακευτική αγωγή.
Οι θεράποντες ιατροί αναφέρουν ότι τα ευρήματα αυτά προσθέτουν νέα στοιχεία στην προσέγγιση της χρήσης των βλαστοκυττάρων για τη θεραπεία της σκλήρυνσης. Η μελέτη αυτή είναι αναδρομική και αναφέρεται σε 2000 Ιταλούς ασθενείς με σκλήρυνση οι οποίοι παρακολουθήθηκαν σε ιταλικά ιατρικά κέντρα μεταξύ των ετών 1997 και 2019. Το βέβαιο είναι ότι οι ασθενείς που έλαβαν τα αυτόλογα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα, στο επόμενο διάστημα των 5 ετών είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής και καθόλου υποτροπές σε σύγκριση με τους ασθενείς που έλαβαν στο αντίστοιχο διάστημα φαρμακευτική θεραπεία.
Σήμερα η φαρμακευτική αγωγή έχει εξελιχτεί και δεν είναι γνωστό ποια θα ήταν η κατάσταση των ασθενών εάν λάμβαναν τα σημερινά κυκλοφορούντα πιο στοχευμένα φάρμακα.
Αυτό είναι ένα κρίσιμο σημείο, εάν λάβουμε υπόψη ότι οι μεταμοσχεύσεις βλαστοκυττάρων για τα αυτοάνοσα νοσήματα απαιτούν την προκαταρκτική χρήση χημειοθεραπείας, η δόση της οποίας είναι χαμηλότερη σε σχέση με αυτήν που χρησιμοποιείται στις κακοήθειες ασθένειες, σύμφωνα με την ερευνήτρια Δρ. Matilde Inglese, επικεφαλής του Κέντρου Πολλαπλής Σκλήρυνσης στο Πανεπιστήμιο της Γένοβας στην Ιταλία.
Η όλη διαδικασία της αυτόλογης μεταμόσχευσης διαρκεί περίπου τρεις μήνες, συμπεριλαμβανομένης της παραμονής στο νοσοκομείο και μιας περιόδου όπου οι ασθενείς έχουν σοβαρά εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, λόγω της λήψης της χημειοθεραπείας.
Σήμερα η μελέτη επαναλαμβάνεται στις ΗΠΑ με την ονομασία ΒΕΑΤ-ΜS, όπου η μία ομάδα ασθενών λαμβάνει τα νεότερα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα και η δεύτερη αυτόλογη μεταμόσχευση αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων. Η μελέτη αναμένεται να λήξει στα επόμενα δύο χρόνια και τότε θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια νευρολογική διαταραχή που προκαλείται από λανθασμένη επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος του ασθενή στο προστατευτικό περίβλημα των δικών του νευρικών ινών του εγκεφάλου και νωτιαίου μυελού. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν προβλήματα όρασης, μυϊκή αδυναμία, μούδιασμα, δυσκολία στην ισορροπία και τον συντονισμό και συνήθως προσβάλλει νέους ανθρώπους.