Επιπλοκές των αλλογενών μεταμοσχεύσεων
Αξιολόγηση των μακροχρόνιων αποτελεσμάτων της αλλογενούς μεταμόσχευσης μυελού των οστών
Κ Κουζή-Κολιάκου
Καθηγήτρια Ιατρικής ΑΠΘ
Πρόσφατα (26/7/2018) δημοσιεύτηκε μια μελέτη σε ένα από εγκυρότερα διεθνή ιατρικά περιοδικά το JAMA Oncology η οποία αναφέρεται στις επιπτώσεις της αλλογενούς μεταμόσχευσης μυελού των οστών σε ασθενείς με αιματολογικά νοσήματα και νοσήματα του μεταβολισμού.
Στην αλλογενή μεταμόσχευση χρησιμοποιούνται συμβατά βλαστοκύτταρα τα οποία προέρχονται από συγγενή δότη, συνήθως αδελφό και επί μη υπάρχοντος από μη συγγενή-ξένο δότη. Οι περιπτώσεις στις οποίες χρησιμοποιούνται αλλογενή βλαστοκύτταρα είναι οι οξείες και χρόνιες λευχαιμίες, τα μυελοδυσπλαστικά σύνδρομα, η απλαστική αναιμία, η μεσογειακή και δρεπανοκυτταρική αναιμία, η αναιμία Fanconi και οι ασθένειες του ανοσοποιητικού συστήματος. Η μελέτη αυτή αναφέρεται σε 1388 ασθενείς ηλικίας 0 έως 21 ετών οι οποίοι υποβλήθηκαν σε μεταμόσχευση μυελού των οστών από το 1974 έως το 2010. Το 79,3% των ασθενών επιβίωσε 20 χρόνια μετά την μεταμόσχευση με τάση αύξησης τα τελευταία χρόνια, αλλά με κίνδυνο θανάτου 14.4 φορές μεγαλύτερο σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό. Οι ασθενείς αυτοί παραμένουν σε υψηλό κίνδυνο θανάτου για περισσότερα από 25 χρόνια και με συχνές επιπλοκές όπως την εμφάνιση νέας μορφής κακοήθειας, σακχαρώδους διαβήτη, υπέρτασης και αναζωπύρωσης λοιμώξεων.
Πολλές εκ των ανωτέρω περιπτώσεων χρίζουν θεραπείας με αυτόλογα κύτταρα τα οποία προέρχονται από τον ίδιο τον ασθενή και ελαχιστοποιούνται οι ανωτέρω επιπλοκές και η λήψη φαρμάκων.
Για το λόγο αυτόν σήμερα χρησιμοποιούνται στοχευμένες θεραπείες του καρκίνου και της λευχαιμίας, οι οποίες εστιάζουν ακριβώς τα καρκινικά κύτταρα, διατηρώντας τα φυσιολογικά κύτταρα και ελαττώνοντας την δόση της χημειοθεραπείας.