Η ΧΡΗΣΗ ΔΥΟ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ ΟΜΦΑΛΟΠΛΑΚΟΥΝΤΙΑΚΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΑΙΜΟΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
Κ ΚΟΥΖΗ ΚΟΛΙΑΚΟΥ
Κατά τον τοκετό συλλέγονται δύο τύποι βλαστοκυττάρων, αιμοποιητικά και μεσεγχυματικά. Τα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα δεν πολλαπλασιάζονται, χορηγούνται συνήθως ενδοφλέβια και σε συγκεκριμένο αριθμό ανά κιλό βάρους σώματος του ασθενή. Για το λόγο αυτό όταν συλλέγονται για οικογενειακή χρήση πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα εξ αρχής ώστε να συλλέγεται ο μέγιστος δυνατός αριθμός. Η αρχική λήψη του ομφαλοπλακουντιακού αίματος εξαρτάται από τις συνθήκες του τοκετού, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις επιτρέπουν μικρές ή καθόλου λήψεις. Για τους λόγους αυτούς τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται η έκπλυση του πλακούντα, ως συνέχεια της αρχικής λήψης, η οποία συνδυαστικά δίνει τον μέγιστο έως ολικό αριθμό αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων. Τα κύτταρα αυτά σήμερα χρησιμοποιούνται για τις μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών στις περιπτώσεις λευχαιμίας, απλαστικών και κληρονομικών αναιμιών, καθώς και στην εγκεφαλική παράλυση και αυτισμό. Στις περιπτώσεις αυτές χορηγούνται ενδοφλέβια σε αριθμό ανάλογο με το βάρος του ασθενή.
Οι ιδιότητες των βλαστοκυττάρων του ομφαλοπλακουντιακού αίματος το καθιστούν μοναδικό εξ αιτίας του νεαρού της ηλικίας, με μοναδικό μειονέκτημα τον αριθμό των βλαστοκυττάρων που περιέχει. Για το λόγο αυτόν τα τελευταία χρόνια οι αιματολόγοι χρησιμοποιούν δύο ομφαλοπλακουντιακά μοσχεύματα, προκειμένου να επιτευχθεί ο κατάλληλος αριθμός βλαστοκυττάρων. Παρακολούθηση των χορηγούμενων μοσχευμάτων έδειξε ότι ένα μήνα μετά τη μεταμόσχευση στο σώμα του ασθενή παραμένει μόνο το ένα εξ αυτών. Περαιτέρω αξιολόγηση της πορείας του ασθενή μετά τη λήψη δύο μοσχευμάτων δεν ελάττωσε τις επιπλοκές, ούτε τη συχνότητα απόρριψης και για το λόγο αυτόν δεν ενδύκνυται η χορήγηση διπλών μοσχευμάτων, με μοναδικό σκοπό την επίτευξη ικανού αριθμού αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων. Εκτός όλων αυτών διπλασιάζεται και το κόστος των μοσχευμάτων μέσω των δημοσίων τραπεζών, χωρίς το αναμενόμενο όφελος για τον ασθενή.
Και μετά από αυτή τη διαπίστωση φαίνεται ότι η έκπλυση του πλακούντα μετά την αρχική λήψη αποτελεί τον ασφαλέστερο δρόμο για τη συλλογή μεγάλου αριθμού βλαστοκυττάρων, επαρκών για αιμοποιητική μεταμόσχευση σε ενήλικες. Επειδή κατά τη διαδικασία της έκπλυσης αναμειγνύεται και μικρός αριθμός κυττάρων της μητέρας, το δείγμα που προκύπτει έχει αυξημένη αντιλευχαιμική δράση και συνδυάζει τα πλεονεκτήματα της αυτόλογης χρήσης με αντιλευχαιμική δράση, κάτι που προσφέρουν τα αλλογενή μοσχεύματα, χωρίς όμως τον κίνδυνο της απόρριψης.