ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΤΗΣ ΑΛΛΟΓΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΗΣ
Κ ΚΟΥΖΗ-ΚΟΛΙΑΚΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΘ
Οι αλλογενείς μεταμοσχεύσεις μυελού των οστών κλασικά εφαρμόζονται σε ασθενείς κάτω των 60 ετών στις περιπτώσεις λευχαιμίας, εφ όσον η γενικότερη κατάσταση του ασθενούς επιτρέπει την ασφαλή χορήγηση υψηλής δόσης χημειοθεραπείας, η οποία προηγείται της μεταμόσχευσης. Στην περίπτωση των αλλογενών μεταμοσχεύσεων τα βλαστοκύτταρα προέρχονται από άγνωστο συμβατό δότη, διότι ο ίδιος ασθενής δεν διαθέτει τα δικά του, αυτόλογα βλαστοκύτταρα.
Στην αλλογενή μεταμόσχευση για την αποφυγή της απόρριψης του ξένου μοσχεύματος στον ασθενή χορηγείται για μεγάλο χρονικό διάστημα θεραπεία ανοσοκαταστολής, η οποία τον προστατεύει ως ένα βαθμό, από την αντίδραση του μοσχεύματος κατά του ξενιστή και την χρόνια απόρριψη των οργάνων του από το ξένο ανοσοποιητικό σύστημα με το οποίο μεταμοσχεύτηκε.
Η χρόνια απόρριψη του δέρματος αποτελεί την συχνότερη επιπλοκή των αλλογενών μεταμοσχεύσεων του μυελού των οστών και εδώ και χρόνια υπάρχουν αναφορές ότι οι αλλογενώς μεταμοσχευθέντες ασθενείς εμφανίζουν συχνότερα κακοήθεις δερματικές εκδηλώσεις, όπως βασικοκυτταρικά και ακανθοκυτταρικά καρκινώματα καθώς και μελανώματα. Εκτός του δέρματος έχει αναφερθεί ότι και τα επιθήλια συχνά στους ασθενείς αυτούς εμφανίζουν κακοήθεις όγκους.
Για τον λόγο αυτόν οι γιατροί συνιστούν την συστηματική παρακολούθηση των ασθενών και την άμεση αφαίρεση οποιασδήποτε βλάβης ύποπτης για κακοήθη εξέλιξη. Στα συμπεράσματα αυτά κατέληξαν μετά από αναδρομική μελέτη όλων των δημοσιεύσεων που αναφέρονταν στην ανάπτυξη κακοήθων όγκων του δέρματος σε ασθενείς μεταμοσχευθέντες με αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα μεταξύ των ετών 1995 και 2013.
Οι παράγοντες οι οποίοι ευθύνονται για την εμφάνιση κακοήθων δερματικών όγκων είναι η χρόνια απόρριψη του δέρματος από τα μη απόλυτα ιστοσυμβατά αλλογενή αιμοποιητικά μοσχεύματα, η παρατεταμένη θεραπεία ανοσοκαταστολής, η έκθεση σε ακτινοβολία, και η ελάττωση του αριθμού των λεμφοκυττάρων. Πολλοί εκ των ασθενών αυτών εκτός τω δερματικών εμφανίζουν αυτοάνοσα νοσήματα και αναζωπύρωση λοιμώξεων. Όλα αυτά αποτελούν στοιχεία τα οποία αξιολογούνται στην απόφαση της αλλογενούς μεταμόσχευσης.