ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΕΟΤΕΡΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΚΑΤΑ ΠΛΑΚΑΣ ΜΕ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ
Κ ΚΟΥΖΗ ΚΟΛΙΑΚΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΑΠΘ
Στο έγκριτο διεθνές περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Εταιρείας (JAMA) δημοσιεύτηκαν τα αποτελέσματα της θεραπείας της σκλήρυνσης κατά πλάκας σε 25 ασθενείς, πάσχοντες από δεκαετίας και καθηλωμένους σε αναπηρική πολυθρόνα, με τη χρήση βλαστοκυττάρων.
Στην Αγγλία 100.000 άνθρωποι πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας και χρησιμοποιούν διάφορα θεραπευτικά σχήματα, τα οποία σε ορισμένους ασθενείς δεν έχουν καμία επίδραση.
Σε αυτούς τους ασθενείς που με τα συνήθη θεραπευτικά σχήματα δεν εμφανίζονταν σημεία ύφεσης οι θεράποντες γιατροί προχώρησαν στη χορήγηση βλαστοκυττάρων. Όλοι οι ασθενείς είχαν ιστορικό σκλήρυνσης από δεκαετίας και σε όλο αυτό το διάστημα ήταν συνεχώς με συμπτώματα, ώσπου κατέληξαν σε αναπηρική πολυθρόνα.
Η βελτίωση της κλινικής εικόνας ήταν εμφανής σε όλους, πολλοί εξ αυτών επανέκτησαν τις δυνάμεις τους στα κάτω άκρα και άλλοι παρουσίασαν βελτίωση στην όραση τους. Η χρήση των βλαστοκυττάρων εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στη Βρετανία στο νοσοκομείο Royal Hallamshire, σε συνεργασία με το Kings.
Αν και δεν είναι απόλυτα γνωστά τα αίτια που προκαλούν τη σκλήρυνση εν τούτοις πιστεύεται ότι η ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού συστήματος και η στροφή του προς τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό, δημιουργεί συνθήκες χρόνιας φλεγμονής και καταστροφής των νεύρων. Η μέθοδος στηρίζεται στην αρχική χορήγηση χημειοθεραπείας για την καταστολή του ανοσοποιητικού και στη συνέχεια χορήγηση αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων για την επαναδημιουργία του αλλά με χαμηλότερη δραστηριότητα, στα πλαίσια της φυσιολογικής λειτουργίας. Τα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα στους ασθενείς αυτούς ελήφθησαν από τον μυελό των οστών των ασθενών, τα οποία είναι αντίστοιχα με αυτά που λαμβάνονται από το ομφαλοπλακουντιακό αίμα. Επειδή οι ασθενείς ήταν μεγάλης ηλικίας δεν διέθεταν βλαστοκύτταρα κατά τον τοκετό και έτσι κατέφυγαν στη επώδυνη λήψη του μυελού των οστών, με παρακέντηση του λαγόνιου οστού κάτω από γενική αναισθησία. Τα βλαστοκύτταρα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος εάν υπήρχαν θα επέφεραν καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα, επειδή είναι νεαρά κύτταρα, έχουν μεγαλύτερη αναγεννητική ικανότητα και δεν έχουν υποστεί την επίδραση του χρόνου, του περιβάλλοντος και των φαρμάκων.
Η μέθοδος εφαρμόστηκε στους ασθενείς πριν τρία χρόνια και σε μερικούς τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά, σχολίασαν οι θεράποντες γιατροί των νοσοκομείων. Ο μέγιστος χρόνος παρακολούθησης των ασθενών ήταν 186 εβδομάδες. Οι ασθενείς είχαν τη διάγνωση της σκλήρυνσης εδώ κα 10 χρόνια και όλοι είχαν σοβαρά κινητικά προβλήματα και προβλήματα όρασης. Το 90% των ασθενών στο διάστημα αυτό ήταν ελεύθερο συμπτωμάτων, δεν είχε υποτροπές και παρουσίασε σταθερή βελτίωση της κινητικότητας, της ποιότητας ζωής και της λειτουργικότητας. Στο διάστημα που οι ασθενείς παρακολουθούνταν δεν έλαβαν καμία θεραπεία σχετιζόμενη με τη σκλήρυνση και οι επιπλοκές της χημειοθεραπείας ήταν στα πλαίσια των αναμενόμενων.
Η μέθοδος αυτή μπορεί να προσφέρει σημαντικά αποτελέσματα στους ασθενείς που δεν ανταποκρίνονται στην κλασική θεραπεία, θα πρέπει όμως να εφαρμόζεται σε κέντρα τα οποία έχουν αντίστοιχη εμπειρία.