Χρόνιες φλεγμονές του μυελού των οστών αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης λευχαιμίας
H φλεγμονή του μυελού των οστών προδιαθέτει σε λευχαιμία
Είναι γνωστό ότι χρόνιες φλεγμονές και οξειδωτικό στρες προδιαθέτουν στην εμφάνιση κακοηθειών. Φλεγμονή του μυελού των οστών σύμφωνα με δημοσίευση του ερευνητή Marc Raijmakers προδιαθέτει σε εμφάνιση λευχαιμίας και ότι εάν η φλεγμονή διαγνωστεί και αντιμετωπιστεί έγκαιρα η αντιμετώπιση της λευχαιμίας θα είναι πιο αποτελεσματική.
Είναι γνωστό ότι η εμφάνιση καρκίνου οφείλεται σε μεταλλάξεις οι οποίες συμβαίνουν στο εσωτερικό των κυττάρων και οι οποίες επηρεάζουν τη συμπεριφορά των γειτονικών ιστών. Στην μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό Cell Stem Cell, αναφέρεται ότι η χρόνια φλεγμονή μπορεί να οδηγήσει σε μεταλλάξεις του κυτταρικού πληθυσμού του μυελού των οστών και τελικά στην εμφάνιση λευχαιμίας. Η λευχαιμία αποτελεί μορφή καρκίνου του μυελού των οστών, χαρακτηριστικό της οποίας είναι ο μεγάλος αριθμός και οι ανώμαλες μορφές των λευκών αιμοσφαιρίων. Σύμφωνα με την δημοσιευθείσα μελέτη και ο δεύτερος κυτταρικός πληθυσμός του μυελού των οστών που είναι τα μεσεγχυματικά κύτταρα, επηρεάζεται από την φλεγμονή και εμφανίζει μεταλλάξεις οι οποίες επιδρούν με τη σειρά τους στα υγιή αιμοποιητικά αρχέγονα κύτταρα.
Ο συγγραφέας Marc Raijmakers στη μελέτη αυτή παρατήρησε συσχέτιση της φλεγμονής του μυελού των οστών και εμφάνισης λευχαιμίας χρησιμοποιώντας μοριακές τεχνικές στα μεσεγχυματικά κύτταρα του μυελού των οστών πειραματοζώων τα οποία έφεραν το σύνδρομο Shwachman-Diamond και του μυελού των οστών ασθενών με προλευχαιμικά σύνδρομα. Στη μελέτη αυτή φαίνεται με σαφήνεια οτι όταν τα μεσεγχυματικά κύτταρα του μυελού βρίσκονται σε στρες παράγουν μόρια φλεγμονής τα οποία καταστρέφουν τα αιμοποιητικά αρχέγονα κύτταρα με αποτέλεσμα την εκδήλωση λευχαιμίας.
Κατά τον Raijmakers η ανίχνευση μορίων φλεγμονής θα πρέπει να θεωρηθεί ως προάγγελος εκδήλωσης λευχαιμίας και η λήψη άμεσων μέτρων πιθανόν να επιβραδύνει ή και να αναστείλει την εκδήλωση λευχαιμίας.
Η εντόπιση ασθενών υψηλού κινδύνου θα οδηγήσει σε έγκαιρη διάγνωση και επιθετικότερη θεραπεία με σκοπό την αναστολή ή επιβράδυνση της εξέλιξης της κακοήθειας. Ακόμη έχει ένδειξη και η ανάπτυξη νέων φαρμάκων τα οποία θα στρέφονται εναντίον των μορίων φλεγμονής, τα οποία θα προσφέρουν ριζικότερη αντιμετώπιση της πιθανής μελλοντικής εμφάνισης λευχαιμίας.