Τα βλαστικά κύτταρα του ομφαλίου λώρου είναι διαφορετικά από άλλους τύπους βλαστικών κυττάρων;
Η σημαντικότερη διαφορά των βλαστοκυττάρων που συλλέγονται κατά τον τοκετό, η οποία αποτελεί και το μεγαλύτερο πλεονέκτημα τους, είναι το νεαρό της ηλικίας τους.
«Γερνάμε, επειδή γερνάνε τα βλαστοκύτταρα με τα οποία ο οργανισμός μας αυτοανανεώνεται»
«Εχει παρατηρηθεί μείωση της ικανότητας πολλαπλασιασμού των κυττάρων αυτών με την πρόοδο της ηλικίας. Η μειωμένη αυτή αναγεννητική ικανότητα φαίνεται ότι συμβάλλει σημαντικά στο γήρας του όλου οργανισμού και σε νοσήματα όπως η αθηροσκλήρωση και ο σακχαρώδης διαβήτης των ενηλίκων»
“Ο αριθμός των βλαστοκυττάρων στον οργανισμό μειώνεται με την ηλικία και την ασθένεια. Ο μεγαλύτερος αριθμός βρίσκεται στα νεογνά και μετά μειώνεται σταδιακά μέχρι να φθάσει στο μισό στην ηλικία των 80!” Στους χρόνια πάσχοντες μειώνεται ο αριθμός των βλαστοκυττάρων.
Τα βλαστοκύτταρα του ομφαλοπλακουντιακού αίματος (ΟΠΑ) είναι τα συχνότερα σήμερα χρησιμοποιούμενα βλαστοκύτταρα, και το αίμα του πλακούντα μαζί με τον ομφάλιο λώρο αποτελούν την πληρέστερη πηγή βλαστοκυττάρων. Από το αίμα του πλακούντα συλλέγονται τα αιμοποιητικά βλαστοκύτταρα, τα οποία χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία κακοήθων ασθενειών, ενώ από τον ομφάλιο λώρο τα μεσεγχυματικά, τα οποία χρησιμοποιούνται στην Αναγεννητική Ιατρική, όπως τα αυτοάνοσα νοσήματα, εγκεφαλικά επεισόδια, εγκεφαλική παράλυση, εγκαύματα, κατάγματα. Με τα βλαστοκύτταρα που συλλέγονται κατά τον τοκετό μπορούν να συγκριθούν μόνο τα βλαστοκύτταρα του μυελού των οστών τα οποία λαμβάνονται με επώδυνο τρόπο, έχουν την ηλικία του δότη, η ιστοσυμβατότητα πρέπει να είναι 100% και ο δότης να είναι απόλυτα υγιής.
Σήμερα βρίσκονται σε εξέλιξη 569 κλινικές μελέτες όπου χρησιμοποιείται το ομφαλοπλακουντιακό αίμα και στις 40 εξ αυτών χρησιμοποιείται το αυτόλογο μόσxευμα.
Σύμφωνα με μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Τμήμα Ανοσολογίας του Πανεπιστημίου της Αριζόνα, σήμερα στις ΗΠΑ υπολογίζονται σε 128 εκατ. τα χρόνια πάσχοντα άτομα. Ένας στους τρεις ασθενείς σήμερα μπορεί να ωφεληθεί από τις νέες εφαρμογές για τη θεραπεία καρδιαγγειακών, οφθαλμολογικών, ορθοπεδικών, νευρολογικών και ενδοκρινολογικών νοσημάτων.
Harris et al Exp Opin Biological Therapy 7 (9): 1311, 2007