ΤΑ ΜΕΣΕΓΧΥΜΑΤΙΚΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΣΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΡΕΥΜΑΤΟΕΙΔΟΥΣ ΑΡΘΡΙΤΙΔΑΣ
Είναι γνωστή η ανοσορυθμιστική και ανοσοκατασταλτική δράση των μεσεγχυματικών βλαστοκυττάρων του μυελού των οστών και του λιπώδους ιστού και για το λόγο αυτό χρησιμοποιούνται στη θεραπεία αυτοάνοσων ασθενειών, όπως της σκλήρυνσης κατά πλάκας, του παιδικού διαβήτη, της ελκώδους κολίτιδας και της ρευματοειδούς αρθρίτιδας. Ήδη υπάρχουν πειραματικές μελέτες στις οποίες η χορήγηση μεσεγχυματικών κυττάρων αναστέλλει την έκκριση κυτταροκινών, και του παράγοντα TNF από τα Τ λεμφοκύτταρα, τα μονοκύτταρα και τα σινοβιοκύτταρα της άρθρωσης, οι οποίες ευθύνονται για την έναρξη της νόσου και τις παθολογοανατομικές βλάβες της άρθρωσης στη ρευματοειδή αρθρίτιδα. Μετά από την ενδοφλέβια χορήγηση των βλαστοκυττάρων παρατηρήθηκε 88% ελάττωση των επιπέδων της ιντερλευκίνης 6, 83% του TNF και 52% της ιντερλευκίνης 17. Η παθολογοανατομική εξέταση έδειξε βελτίωση της φλεγμονής κατά 31%.
Οι αυτοάνοσες ασθένειες είναι επιμένουσες, με υφέσεις και εξάρσεις και δημιουργούν σοβαρά προβλήματα στον ασθενή. Κάποιες μετά την έξαρση αφήνουν υπολείμματα τα οποία προστίθενται με τα χρόνια και μεγαλώνουν το πρόβλημα. Τα όργανα που προσβάλλονται είναι αποτέλεσμα της ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο για άγνωστους λόγους επιτίθεται στο συγκεκριμένο όργανο και όχι σε κάποιο άλλο. Ριζική λύση του προβλήματος είναι η καταστολή του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο είναι τόσο έντονα διεγερμένο ώστε δεν υπακούει στις συνήθεις θεραπείες. Τα αντιφλεγμονώδη και οι ανταγωνιστές του TNF αποτελούν ενδιάμεσα φάρμακα και μόνο η αδρανοποίηση του ανοσοποιητικού προσφέρει ριζικότερη λύση. Σε μερικά θεραπευτικά κέντρα η χορήγηση των μεσεγχυματικών ή αιμοποιητικών βλαστοκυττάρων ακολουθεί μια μέτριας βαρύτητας χημειοθεραπεία, η οποία έχει ως σκοπό τη μερική καταστροφή του ανοσοποιητικού και την επανεργοποίηση του, με σκοπό την ελάττωση της επίθεσης στα όργανα.
Η μέθοδος αυτή έχει χρησιμοποιηθεί σε 26 κλινικές μελέτες από το 1997 μέχρι σήμερα επί 854 ασθενών και τα αποτελέσματα που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό JAMA το 2008 αναφέρουν βελτίωση της κλινικής εικόνας και θνησιμότητα κάτω του 1%.
Κ ΚΟΥΖΗ-ΚΟΛΙΑΚΟΥ
ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗΣ