ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΑΠΟΛΥΤΑ ΙΣΤΟΣΥΜΒΑΤΩΝ ΑΛΛΟΓΕΝΩΝ ΜΟΣΧΕΥΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΝΕΑ ΕΡΕΥΝΑ
Οι θάνατοι που οφείλονται σε αλλογενείς μεταμοσχεύσεις μπορεί να μειωθούν σημαντικά αν ο δότης και ο ασθενής είναι ιστοσυμβατοί σε μεγαλύτερο βαθμό από αυτόν που θεωρείται σήμερα επαρκής ώστε να γίνει μια αλλογενής μεταμόσχευση. Συγκεκριμένα, σήμερα για να γίνει μια μεταμόσχευση αρκεί να είναι συμβατός ο ασθενής και ο δότης σε τρεις γονιδιακές περιοχές. Σύμφωνα όμως με μια μελέτη της Mary Eapen, γιατρό του Medical College of Wisconsin-Milwaukee και των συνεργατών της σε ασθενείς με λευχαιμία και μυελοδυσπλαστικό σύνδρομο, αν ο δότης και ο ασθενής έχουν τέσσερις γονιδιακές περιοχές ταυτόσημες (HLA A, B, C και DRB1) μειώνεται σημαντικά ο κίνδυνος θανάτου που οφείλεται στη μεταμόσχευση. Αλλά αν υπάρχει ασυμβατότητα σε μια από τις τέσσερις γενετικές περιοχές, αυτή θα ήταν λιγότερο επιζήμια για τον ασθενή αν ήταν σε μία από τις τρεις περιοχές που αναλύονται σήμερα, σε σχέση με την μια περιοχή που συνήθως σήμερα δεν αναλύεται. Η τέταρτη περιοχή δεν αναλύεται και η απόφαση για αλλογενή μεταμόσχευση λαμβάνεται από την ανάλυση και ιστοσυμβατότητα των τριών περιοχών, διότι η μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων του ομφαλίου λώρου θεωρείται από τους σύγχρονους αιματολόγους ότι δεν απαιτεί πλήρη ιστοσυμβατότητα μεταξύ του δότη και του ασθενή.
Οι ερευνητές θεωρούν ότι η απόφαση αυτή πρέπει να αναθεωρηθεί και η ιστοσυμβατότητα να ελέγχεται πιο αυστηρά και σε όλες τις γονιδιακές περιοχές όταν πρόκειται για αλλογενή μεταμόσχευση ομφάλιου αίματος. Στην μεταμόσχευση μυελού των οστών, τα κριτήρια είναι ήδη πιο αυστηρά και απαιτείται πλήρης ιστοσυμβατότητα για να διεξαχθεί μια μεταμόσχευση. Τα αποτελέσματα είναι απογοητευτικά για όσους υποστηρίζουν ότι μερική ιστοσυμβατότητα από άγνωστο δότη είναι επαρκής και ασφαλής για τον λήπτη του ομφάλιου μοσχεύματος και τα ευρήματα αυτά έχουν σαφείς συνέπειες σύμφωνα με την Alois Gratwohl, γιατρό του Πανεπιστημίου της Βασιλείας, στη Βασιλεία της Ελβετίας.
Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα, η αναζήτηση συμβατού μοσχεύματος θα καθυστερεί ακόμη περισσότερο και θα μειώνονται οι πιθανότητες εύρεσης του αφού το κάθε μόσχευμα θα πρέπει να αναλύεται πιο διεξοδικά και να είναι ιστοσυμβατό και στις τέσσερεις γονιδιακές περιοχές.
Επίσης, οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η απόφαση για μεταμόσχευση θα πρέπει να λαμβάνεται μόνο αν βρεθεί πλήρως ιστοσυμβατό μόσχευμα και ίσως θα είναι προτιμότερο να μη γίνεται αλλογενής μεταμόσχευση, να παρακολουθείται ο ασθενής, να αξιολογείται η κατάσταση του και να συνεχίζουν οι κλασσικές θεραπείες. Οι ερευνητές μελέτησαν 803 ασθενείς που υποβλήθηκαν σε αλλογενή μεταμόσχευση ομφαλίου αίματος μεταξύ 1996 και 2008. Ενώ οι ηλικίες κυμαίνονταν από κάτω του ενός έτους έως 62 ετών, η πλειοψηφία των ασθενών (552 από 803) ήταν κάτω των 16 ετών. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι όσοι έλαβαν μόσχευμα μη συμβατό στην τέταρτη γονιδιακή περιοχή είχαν αυξημένο κίνδυνο θανάτου. Για την ακρίβεια η πιθανότητα θανάτου λόγω μεταμόσχευσης τετραπλασιάζεται. Αν ο ασθενής δεν ήταν ιστοσυμβατός με το μόσχευμα σε δυο γονιδιακές περιοχές η πιθανότητα θανάτου αύξανε κατά 70%.
Σε γενικές γραμμές, όσο πιο συγγενής είναι η ιστοσυμβατότητα τόσο μεγαλύτερες είναι οι πιθανότητες επιτυχίας της μεταμόσχευσης. Οι πιθανότητες πλήρως συμβατού μοσχεύματος αυξάνονται σημαντικά όταν ο δότης είναι συμβατός αδελφός του ασθενή, δηλαδή το μόσχευμα προέρχεται από την οικογένεια, ενώ οι πιθανότητες μειώνονται δραματικά όταν γίνεται αναζήτηση μοσχεύματος από την παγκόσμια δεξαμενή και ο δότης είναι άγνωστος και μη συγγενής.